- دوشنبه ۲۵ آذر ۰۴
- ۱۴:۱۴
شهید عبدالحسین غلامرضایی
شهید عبدالحسین در سپیده دم مهر ماه 1342 در یک خانواده کشاورز در روستای چاه ملک از توابع بخش خور و بیابانک شهرستان نایین دیده به جهان گشود وی در سن شش سالگی از نعمت پدر محروم گردید و نزد مادرش با یک خواهر که کوچکتر از خودش بود بزرگ شد مادرش با لباس شویی و دروگری زندگی را اداره می¬نمود و به همین علت از کودکی طعم رنج را چشیده بود. حسین دومین فرزند خانواده بود. از سن 7 سالگی قدم به مدرسه گذاشت و تا کلاس پنجم ابتدایی درسش را ادامه داد ولی به علت فقر مادی و مشکلات دیگر زندگی، در حین تحصیل و با توجه به جثه ضعیفی که داشت مشغول کارگری شد تا بتواند خانواده را تامین کند شهید با مردم بسیار مهربان بود و تمام مردم نهایت رضایت را از وی داشتند با این که از داشتن نعمت پدر محروم بود ولی در مقابل مشکلات محکم و با اراده بود. در اوایل انقلاب که مردم روستا بر علیه رژیم پهلوی قیام کردند در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت فعال داشت شرکت در مجالس عزاداری و مجالس امام حسین (ع) را یک امر واجب می دانست هیچگاه از جامعه دور نبود همدوش مردم فعالیت می کرد تا می توانست در نماز های جماعت و جمعه شرکت و اهالی محل را هم دعوت می کرد.
در سال 1361 به خدمت سربازی فرا خوانده شد شهید قبل از اینکه اعزام به خدمت شود چند بار داوطلبانه خود را به ژاندارمری خور معرفی نمود تا در جنگ علیه دشمن بعثی شرکت کند ولی با وی موافقت نمی کردند تا اینکه در تاریخ 20/09/1361 از خور به پادگان جلدیان اعزام شد مدت 3 ماه دوره ی آموزشی را در جلدیان گذراند بعد از دوره ی آموزشی به دیدار خانواده آمد و مدت چهار روز بیشتر پیش خانواده نبود که بعد از مرخصی به نقده اعزام شد و از آنجا به اتفاق چند تن از برادران اهل محل روانه پادگان «پسوه» شدند شب ها بیش از شش ساعت نگهبانی می داد بیشتر خدمت خود را در جبهه های کردستان گذراند در این ایام شهید عبدالحسین نامه های زیادی به خانواده و دیگر اقوام می نوشت که همه نامه هایش حاکی از داشتن روحیه ای بالا و سر شار از ایمان به خدا بود و همیشه صحبت از شهادت در راه خدا می کرد که بالاخره در تاریخ 14/02/1362 در درگیری با کومله و دمکرات به اتفاق 10 نفر دیگر از همرزمانش به شهادت رسید.
نقل از : سامانه ملی شهدا
.
رحمة الله علیه...