این مادر صبور، سال‌ها با یاد و خاطره فرزندی که در راه میهن و ایمان جانفشانی کرد، زیست. در لحظه‌های دلتنگی، به مزار پاکش پناه می‌برد و اشک‌هایش را نثار خاک مقدسی می‌کرد که پاره‌ی تنش را در آغوش داشت.
امروز، دلتنگی‌ها پایان یافت. مادر و فرزند، پس از سال‌ها دوری، دوباره به هم پیوستند. دیگر نه چشم‌انتظاری هست و نه بغضی در گلو. مادر آرام گرفت در کنار فرزندی که برای همیشه جاودانه شد.
کوچه‌های زادگاه‌شان هنوز زمزمه‌های نجواهای مادرانه‌اش را به خاطر دارند، همان‌طور که مزار فرزندش را با اشک‌هایش سیراب می‌کرد. حالا دیگر این قصه‌ی دلتنگی به پایان رسیده، اما چراغ یادشان همیشه روشن خواهد ماند. مادر و فرزند، در آسمان شهادت به هم رسیدند، و زمین، نام‌شان را برای همیشه در دل حک کرد. قصه‌ی ایثار و صبرشان در خاطره‌ها خواهد ماند، در لابه‌لای واژه‌های تاریخ، در دل‌هایی که با نام شهدا می‌تپند.
حالا دیگر هیچ فاصله‌ای میان‌شان نیست. مادری که سال‌ها چشم انتظار بود، آرام گرفت و در کنار فرزند شهیدش جاودانه شد. زمینیان با اشک و احترام، او را بدرقه کردند، و آسمانیان، با لبخند و افتخار، به استقبالش آمدند. نام‌شان جاودان، راه‌شان پررهرو.
شهید علی‌میرزا دریایی نهم مرداد ۱۳۴۵، در روستای قوزلو از توابع شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش حضرتعلی، کشاورزی می کرد و مادرش مارال خانه دار. تا چهارم ابتدایی درس خواند. کارگر بود. این شهید والامقام از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. هفتم اسفند ۱۳۶۲، در جزیره مجنون عراق به شهادت رسید. پیکرش مدتها در منطقه برجا ماند و دهم خرداد ۱۳۸۰، پس از تفحص در مزار پایین شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.
روایت ایرانی
خط شکن ها - شهدای زنجان
شهید عبدالرحیم صحرایی
روحشان شاد🌹