- سه شنبه ۲۰ آذر ۰۳
- ۰۰:۴۲
یونس اگر بیاید راه خانه را نمی شناسد/ غم انگیز اما واقعی در شهر برزول
به گزارش وبگاه اینترنتی برزول سرزمین یادیاران:
او می گفت ... مادر یکی از شهدای گمنام و جاوید الآثر شهر مدام داخل کوچه جلوی درب حیاط می نشیند گاه بالا و گاهی پائین کوچه را با چشمانی منتظر و اشک بار می پاید گوئیا بی صبرانه منظر کسی است و یا مسافری در راه دارد..
کنجکاو شدم و از او دلیلش را پرسیدم اشک از چشمانش جاری شد و با اندوهی تمام گفت: یونس وقتی به جبهه اعزام شد منزل ما کوچه ای بالاتر بود اکنون بعد از گذشت سالیان اگر بیاید خانه جدیدمان را پیدا نخواهد کرد.. من همیشه منتظرم تا بیاید و پشت درب نماند.. او نمی داند خانه ما از آن کوچه به کوچه ای دیگر تغییر یافته است..
... واکنون 43سال از تاریخ آسمانی شدن فرزند دلیر برزول شهید جاوید الاثر یونس سلگی می گذرد...
و این است حکایت دلتنگی مادران شهیدی که هنوزهم به بازگشت فرزندان عزیزشان امید بسته اند...
سالها اشک غم از چشم پر از ناله چکید
قامتی راست ز سنگینی این غصه خمید
این همه سال چه آمد به سر دل ، چه گذشت
مادر از دوری فرزند عزیزش چه کشید
روز وشب ، سوخت به پای همه عشقش اما
شمع دل صحبت پروانه به گوشش نرسید
به در خانه نظر دوخته و چشم به راه
منتظر بود وغم انگیز به دل داشت امید
آه از آن لحظه‌ی بدرود که دیگر پس از آن
مادر از شاخه‌ی شمشاد به جز عکس ندید
شادی روح شهید جاوید الاثر سردار گمنام و بی نشان شهر یونس سلگی و آرامش دل مادر بی قرارش صلوات ...
و بازهم می گویم : شهداء برای همه چیز از شما شرمنده ایم ..
روح پاک همه ی شهیدان خصوصا شهیدان حاج عمران با حضرت محمد ...