یاد شهیدان 🌹

سردار سرلشکر شهید علی هاشمی فرمانده قرارگاه سری نصرت و سپاه ششم امام صادق(ع) در سال 1340 هجری شمسی دیده به جهان گشود.

با پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 به عضویت کمیته انقلاب اسلامی درآمد و در سال 1359 پس از حمله کشور متجاوز عراق به خاک ایران، علی هاشمی به همراه 40 نفر از نوجوانان و جوانان محله های حصیرآباد و آخر آسفالت اهواز به حمیدیه عزیمت کرده و در نهایت تیپ 37 نور را تشکیل دادند.

سردار سرلشکر شهید علی هاشمی، بعد از عملیات بیت المقدس با حکم فرماندهی وقت کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، مأمور به تشکیل قرارگاه سری نصرت به منظور شناسایی منطقه عمومی هورالهویزه (جزایر مجنون) شد.

پس از این انتصاب، کار خود را به منظور شناسایی منطقه عمومی هورالهویزه (جزایر مجنون) آغاز کرد که این شناسایی‌ها منجر به اجرای عملیات های خیبر و بدر شد.

نگاهی کوتاه به زندگی سردار شهید محمود نویدی

سردار شهید محمود نویدی فرزند محمد است که در تاریخ ۱۹ مهر ماه سال ۱۳۳۵ در اهواز دیده به جهان گشود و شادی را برای اهل خانه به ارمغان آورد.

در دوران دفاع مقدس فعالیت های زیادی انجام داد و چندین مرحله به جبهه اعزام شد.

در چهارم تیرماه سال 1367 دشمن بعثی اقدام به انجام تک شدیدی در جزایر مجنون می کند که به همراه سردار سرلشکر شهید علی هاشمی تا آخرین لحظه در کنار سایر رزمندگان اسلام در مقابل متجاوزان می‌ایستد و از خاک کشور دفاع می‌کند.

پس از یک نبرد نابرابر سرانجام سردار شهید علی هاشمی به همراه چند تن از یارانش به نام های سردار شهید مهدی نریمی مسئول مخابرات قرارگاه سری نصرت و سپاه ششم امام جعفر صادق(ع)، سردار شهید حسن بهمنی فرمانده مخابرات قرارگاه تاکتیکی خاتم 4 و مسئول ارتباطات رادیویی مخابرات سپاه ششم امام جعفر صادق(ع) و سردار شهید محمود نویدی مسئول ادوات جنگی قرارگاه سری نصرت به شهادت می رسند که پیکر پاکشان در زمین جبهه ماند.

پیکر سه تن از این شهدا پس از سال‌ ها غربت و بی نشانی به زادگاهشان بازگشت ولی پیکر پاک سردار شهید محمود نویدی مسئول ادوات جنگی قرارگاه سری نصرت هنوز شناسایی نشده است.

در یکی از سال های جنگ، در یکی از بمباران های شیمیایی در جبهه ها، حاج محمود شیمیایی شد و زمانی که برای استراحت به عقب برگشت به خاطر اینکه به همسر و خانواده اش زحمتی ندهد، به پادگان ترکان دیلم رفت و تا بهبودی به منزل نیامد، و وقتی هم در منزل بود کارهای خانه را خودش انجام می داد و به همسرشان می گفت من که نیستم، زحمت نگهداری بچه ها و کارهای منزل به تنهایی روی دوش توست، پس من که هستم، کارها با من.