یاد شهیدان 🌹

یک تکه پیراهن تنها اثر به جای مانده از پیکر شهیدان هادی و مهدی مخلصی در بمباران هوایی خرم‌آباد توسط هواپیماهای دشمن بعثی بود.

 شهر خرم‌آباد همچون قم و دیگر شهرها و مناطق مسکونی کشور در طول 8 سال دفاع مقدس، بارها هدف بمباران کور هواپیماهای دشمن قرار گرفت و ده‌ها نفر از هم‌وطنان بی‌گناه و بی‌دفاع به خاک و خون کشیده شدند.

"یوسف مخلصی" متولد سال 1338 در خرم‌آباد و ساکن قم و از جانبازان دوران دفاع مقدس است که دو فرزند خردسالش هادی و مهدی در روز اعزام وی به جبهه - سی‌ام دی‌ماه سال 1365- بر اثر بمباران هوایی به شهادت رسیدند.

در این زمینه گفت‌وگویی با این پدر قهرمان و صبور انجام داده‌ایم:

در ابتدا به شغل جوشکاری اشتغال داشتم ولی بعداً به استخدام سپاه در‌آمدم. در عملیات بیت‌المقدس، جانباز شدم و اکنون بازنشسته سپاه امام علی بن ابی طالب (ع) و به‌ عنوان یک نیروی بسیجی در خدمت نظام و انقلاب هستم.

اواخر دی و اوایل بهمن سال 65 مصادف بود با عملیات کربلای 5 و بنده به عنوان نیروی بسیجی همراه سپاه خرم‌آباد عازم جبهه بودم که در همین هنگام نقاطی از شهر توسط هواپیماهای دشمن بمباران شد. متوجه شدم دود و آتش از منطقه‌ای است که منزل مسکونی بنده در آن‌جا قرار دارد.

با شرایط پیش‌آمده، طبیعی بود که برای بررسی اوضاع، سری به محدوده منزل بزنم لذا از محل اعزام به‌سرعت خودم را به منزل رساندم.

بله. بمب درست در مقابل منزل ما اصابت کرده و همه‌جا را دود و غبار گرفته بود. در آن حادثه همسر و دخترم مجروح شدند اما هادی 6 ساله و مهدی 4 ساله، به شهادت رسیدند.

در میان تلی از خاک و آوار، می‌گشتم و می‌گشتم چون می‌دانستم بچه‌ها در آن هنگام مشغول بازی داخل کوچه بودند تا این که ابتدا قسمت کوچکی از پیکر مهدی‌ام را پیدا کردم که از لباس کوچکش قابل‌شناسایی بود و آن را به سردخانه انتقال دادیم. اما پیکر هادی فرزند دیگرم با اصابت مستقیم بمب جاویدالاثر شد. روز بعد که رفتیم پیکر مهدی را از سردخانه تحویل بگیریم و دفن کنیم متوجه شدیم اشتباهاً به خانواده دیگری تحویل داده شده است.

همسرم ابتدا از وضعیت هادی و مهدی اطلاع دقیقی نداشت. بعد از 3 روز که به همراه دخترم از بیمارستان مرخص شد، متوجه شهادت فرزندان شده بود اما فکر می‌کرد هنوز می‌شود جنازه‌ها را از لابه‌لای آوار درآورد. به رغم کسالت و جراحتی که به سبب بمباران پیدا کرده بود، تا چند روز آجرها و آوارها را با هر وسیله‌ای بود جابه‌جا می‌کرد و بچه‌ها را صدا می‌زد: هادی! مهدی! واقعاً صحنه‌های دردناکی بود چون نمی‌خواستیم و نمی‌توانستیم اصل قضیه را به او بگوییم.

ناخواسته صحنه عصر عاشورا و حضور حضرت زینب (س) در قتلگاه برای‌مان تداعی می‌شد. آن زمان که نیزه شکسته‌ها را کنار می‌زد تا به پیکر مطهر و قطعه‌قطعه شده سیدالشهدا (ع) برسد.

در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) قم سنگ یادبودی به یاد این دو شهید گذاشته‌ شده است. ضمناً نام مهدی را هم بر فرزند بعدی خود گذاشتم تا او نیز راه شهدا را برگزیند و پاسدار خوبی برای ارزش‌های انقلاب اسلامی باشد؛ بعدازآن جریان هم هر سال در یادواره‌هایی که به مناسبت شهدای جاویدالاثر در قم و خرم‌آباد گرفته می‌شود، یاد دو فرزند شهیدم و تمامی شهدای بزرگوار را گرامی می‌داریم و با آنان در پیمودن راه‌شان تجدید میثاق می‌کنیم.

شهدای بی‌دفاع بمباران‌های هوایی واقعاً مظلوم‌اند، با این که به خاطر شهادت فرزندانم غبار غم همه وجودم را فراگرفته بود اما من یک بسیجی بودم و مطیع فرمان حضرت امام (ره). روحیه بسیجی، صبر انقلابی و عشق و علاقه‌ام به اسلام و امام مطلقاً اجازه نمی‌داد در مقابل دشمن تسلیم شوم و اظهار عجز کنم و به همه سفارش می‌کنم، در عمل به فرمایش رهبر عزیز انقلاب، یاد و خاطره شهدا را زنده نگه دارند و در صراط مستقیم اسلام و انقلاب ثابت‌قدم باشند و اجازه ندهند بیگانگان و نامحرمان در صفوف مستحکم انقلاب نفوذ کنند.