یاد شهیدان 🌹

نام پدر: محمد

نام مادر: صنم‌بر احمدوند

ولادت: ۶ آذر ۱۳۴۴

محل تولد: کرج – روستای محمدآباد

سن: ۲۱ سال

شهادت: ۴ بهمن ۱۳۶۵

محل شهادت: شلمچه – شلحه صالحیه

عملیات: مرحله سوم کربلای ۵

یگان: لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) – گردان علی اکبر(ع) – گروهان فتح، دسته ۱

مزار: بی بی سکینه – قطعه ۱ ردیف ۱ شماره۶

سایر اطلاعات: برادر شهید علی احمد احمدوند (۱۳/۲/۱۳۶۵ ؛ فکه)

زندگینامه

شهید علیرضا احمدوند آذرماه ۱۳۴۴در روستای محمدآباد کرج دیده به جهان گشود. وی که فرزند چهارم بود، در خانواده ای کشاورز و زحمتکش و مذهبی رشد کرد. پس از طی دوران کودکی وارد مدرسه شد و تا کلاس اول راهنمائی درس خواند. پس ازآن به علت مشکلات مالی و کمبود امکانات ترک تحصیل نمود و به کار کردن مشغول شد تا بتواند باری از دوش خانواده برگیرد.

وی در زمان انقلاب با اینکه سن و سال چندانی نداشت اما در اکثر راهپیمائی ها علیه رژیم منحوس پهلوی شرکت می کرد.

پس از پیروزی انقلاب در بسیج عضو شد و زمان جنگ نیز از هیچ کمکی نسبت به جبهه های جنگ حق علیه باطل فروگذاری نکرد تا سرانجام در تاریخ ۴/۱۱/۶۵ در عملیات بزرگ کربلای ۵ شرکت کرد و پس از رزم بی امان در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل گردید. برادرش نیز به فیض شهادت رسید و در خیابان ولیعصر محمدشهر کرج، کوچه ای به نام برادران شهید احمدوند مزین شده است.

خاطرات

خاطراتی درباره شهید علیرضا احمدوند

۶ ساله که بود، در محمدشهر کرج زندگی می کردند. خانه استیجاری بود و در حیاطش چند درخت میوه داشت.

علیرضا هر روز به درخت ها و گل و گیاه خانه رسیدگی می کرد و بی آنکه کسی از او بخواهد، مراقبشان بود.

صاحبخانه از این کار او خیلی خوشش می آمد. قدر دستان کوچکش را می دانست و هر بار که او را می دید، می بوسیدش و می گفت: تو خودت هم مثل گل می مانی.

***

حین عملیات وقتی گلوله به چشمش خورد، ابتدا چرخید و رو به قبله ایستاد. بعد به زمین افتاد و به شهادت رسید.

بعد از شهادتش بود که فهمیدیم برادرش هم ۹ ماه پیش شهید شده است.

مادرشان همچون کوهی استوار و پر صلابت می گفت: این دو هدیۀ خدا بودند. خداوند خودش داد و خودش هم گرفت.

وصیتنامه

وصیتنامه ۱

مپندارید آنان که در راه خدا کشته شده اند مردگانند. بلکه آنان زندگانند و در نزد خدایشان روزی می خورند.

با سلام و درود فراوان به منجی عالم بشریت مهدی موعود که جانها و قلبها و دلها و چشمها همه منتظر وی هستند و با درود و سلام فراوان به قلب تپنده ملت مستضعف جهان یعنی خمینی کبیر که این بزرگترین نعمت الهی است که خداوند به ملت مستضعف جهان نموده است و اوست که راه را برای ظهور منجی عالم بشریت باز نموده. و با درود و سلام فراوان به شهیدان راه حق و حقیقت که پاسدار حرمت خون شهدای صدر اسلامند. و با درود و سلام فراوان به رزمندگانی که سلاح آتش را با یک دست و قرآن محمدی را به دست دیگر گرفته اند و عاشقانه می جنگند و می رزمند و کاخ ستمگران را به کوخ مبدل می سازند. و با درود و سلام فراوان به شما ای پدر و مادر قهرمانم که اینجانب در دانشگاه یعنی در دامن شما پرورش یافته ام. باید شما بر خود ببالید و فخر کنید که همچون فرزندانی تربیت کردید که بتوانند راه شهیدان را ادامه بدهند. اینجانب نصایحی یا چیزی به شما ابراز می دارم که همیشه پیرو خط ولایت فقیه بوده و باشید و در راه اسلام و قرآن جانفشانی نموده و دست از این رهبر و انقلاب برمدارید که می ترسم خدای ناکرده خداوند عذابی بر ما وارد کند که زمین اهل خودش را فرو ببرد.

نصایح من آن نیست که برایم گریه کرده و حجله ببندید. بلکه آن است که جامه سرخ شهادت را پوشیده و سلاح به دست گرفته و آماده کارزار شوید و این همیشه باید در فکرتان باشد که ظلم و ستم باید نابود گردد و ملت محروم و مستضعف جهان که چندین قرن در زیر چکمه های استثمار به سختی نفس می کشیده را باید آزاد کرد و حکومت عدل علی و پرچم لااله الا الله را باید به اهتزاز درآورد و این آیه قرآن را به اثبات برسانید خداوند نوید داد حکومت روزی از آنِ مستضعفان می گردد و این حتما باید بشود و قدس عزیز باید از چنگال صهیونیستها گرفته شود و به دست ملت محروم و مظلوم فلسطین واگذار شود. تا کی باید ملت محروم و مظلوم فلسطین در زیر چکمه های جانیان ازخدابیخبر یعنی صهیونیستها باشند؟ آیا نباید اینان آزاد شوند؟ آیا نباید به ندای آنان پاسخ داد؟ بلی باید آنچنان پاسخی داد که با شعار الله اکبر دیوار صوتی را بشکنیم و تمام کاخهایشان را ویران سازیم.

درضمن پدر و مادر عزیزم از شما می خواهم که اگر چنانچه شهادت، این فیض عظیم، نصیبم گردید، در مصیبت من به همدیگر تبریک گفته و مبادا تسلیت بگویید. به خاطر اینکه من به بالاترین آرزویم رسیدم. اگر می توانید برایم از خدا مغفرت بخواهید و برایم قرآن بخوانید. درضمن من به مدت ۴ ماه روزه و نماز قرضی دارم و از شما می خواهم که از مال خودم یک نفر را که به عنوان قرض روزه بگیرید انتخاب کرده و این دین را از گردن من خلع کنید. در ختم من زیاد تشریفاتی عمل نکنید. محل دفن مرا خود پدرم مختار است.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

مورخه ۳ بهمن ۱۳۶۱

وصیت‌نامه ۲

 بسم الله الرحمن الرحیم 

وَما لَکُم لا تُقاتِلونَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَالمُستَضعَفینَ مِنَ الرِّجالِ وَالنِّساءِ

چرا در راه خدا و در راه آن مردم بیچاره از مردها و زنها و بچه‌هاییکه تحت شکنجه قرار گرفته‌اند نمى‌جنگید…    

وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّی لا تَکُونَ فِتْنَهٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلَّهِ

بکشید کافران را تا برکنده شود ریشه فساد و دین منحصر به دین خدا شود.

در مقیاس حقیقت، هیچ قطره‌اى در نزد خدا از قطره‌اى خونی که در راه خدا ریخته شود بهتر نیست و من مى‌خواهم که با این قطره خون به عشقم برسم که خداست. شهید کسى که حقیقت و هدف الهى را درک کرد و براى این حقیقت پایدارى کرد و جان داد. شهادت در راه اسلام، نه مرگى است که دشمن بر مجاهد تحمیل مى‌کند، بلکه افتخارى است که وى با تمامى آگاهى و شعور و شناختش به آن دست مى‌یابد.

ولا تقولوا لمن یقتل فى سبیل الله امواتا بل احیاء و لکن لا یشعرون…

به آنها که در راه خدا کشته مى‌شوند نگویید مردگانند، بلکه آنها زنده‌اند ولى شما درنمى‌یابید.

شهادت براى من یک فیض بزرگى بود. من لیاقت یک شهید را نداشتم و امیدوارم آنهایی که قبل و بعد از من به درجه شهادت نایل آمده‌اند ما را در آن دنیا شفاعت نمایند انشاالله.

از قول من به تمام قوم و خویشان خصوصا پدرومادرم و خواهرانم و برادرانم بگویم بعد از مرگم براى من گریه و زارى نکنند. در عوض به همه دوستان و آشنایان با چهره‌اى خندان تبریک بگویند و به آنها بگویند جان او هدیه‌اى براى اسلام عزیز و امام امت و امت امام بود. در رابطه با شهادت من و بقیه برادرانم که اگر لیاقت شرکت در جبهه‌هاى حق علیه باطل را داشتند خانواده‌مان صبر پیشه خود گیرد. صبر نه اینکه در مقابل باطل و ناحق تسلیم شدن، بلکه استوارى و ایستادگى در برابر تمام سختیها، در مقابل گرفتاریها، مبارزه سرسخت با مشکلات زندگى، مباره با هواى نفسانى، اجراى دستورات امام امت، مبارزه با منافقین داخلى که خود نیز یک نوع جبهه داخلى است و طبق فرمایشات قرآن کریم:

وَاقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَیْثُ أَخْرَجُوکُمْ وَالْفِتْنَهُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ

هر جا مشرکان را دریافتید به قتل رسانید و از شهرهایشان برانید. چنانکه شما را از وطن آواره کردند و فتنه‌گرى که آنان کنند سختتر از جنگ و فسادش بیشتر است.

در رابطه با رزمندگان اسلام باید بگویم که همیشه با توکل به خدا و ائمه معصومین و اجراى دستورات رهبر عزیز و عالىقدرمان بر دشمنان بتازید تا آنها را از صحفه روزگار بردارید. هیچوقت بر پیروزیهایتان مغرور نشوید چون در مرحله اول این شما نیستید که مى‌جنگید. این شما نیستید که شلیک مى‌کنید، بلکه طبق آیه قرآن مجید: وَ ما رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَ لکِنَّ اللّهَ رَمی. شما باید مجاهد فى سبیل الله باشید. آن کسى که جهاد کند تا کَلِمَهُ اللَّهِ هِیَ الْعُلْیا تا اینکه اراده خدا بالا بیاید و حاکم بر اراده‌ها شود. این همان راه خداست.

خدایا من که حسین وار زندگى نکردم که حسین‌وار شهید شوم. خدایا مرا جزو راه او قرار ده.

خداحافظ

خدایا خدایا تا انقلاب مهدى خمینى را نگهدار

براى من دو ماه روزه بخرید. به امید زیارت کربلاى حسینى و به امید آزادی قدس عزیز

به امید پیروزى رزمندگان اسلام علیه کفر جهانى

۱۲ فروردین ۱۳۶۵

تصاویر شهید