- شنبه ۱۵ مهر ۰۲
- ۱۴:۲۷

شهدا را فراموش نکنیم
نخستین شهید نیروی دریایی ارتش که بود؟
شهید ناوبانیکم تفنگدار دریایی اقبال آدمی یکی از تکاوران شهید نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی است که در نخستین روز از اولین ماه زمستان سال ۱۳۲۵ در محله چهار باغ سنندج چشم به جهان گشود. دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در زادگاهش گذراند. اقبال بسیار به نظامیگری علاقه بسیاری داشت و از این رو، در سال ۱۳۴۴ با شرکت و موفقیت در آزمونهای ورودی به استخدام نیروی دریایی در آمد.
وی پس از موفقیت در دورههای مقدماتی رسته تفنگدار دریایی در مرکز آموزش بندر انزلی مهرماه ۱۳۵۲ با کسب صلاحیتهای عملی، به مدت ۹ ماه جهت طی دوره تخصصی رستهای به کشور پاکستان اعزام شد و پس از بازگشت در منطقه یکم دریایی وقت نیروی دریایی ارتش در پایگاه دریایی خرمشهر مشغول به خدمت شد. از جمله سوابق ممتاز این شهید بزرگوار علاوه بر موارد متعدد تشویق در دستور یگان خدمتی، اینکه موفق به دریافت مدال سرافراز خدمت به خاطر احراز شایستگی و جدیت در انجام امور محوله شد.
هنگامی که اقبال در آخرین روز شهریورماه سال ۱۳۵۹ مشغول گشت زنی و انجام ماموریت خود در منطقه خرمشهر بود، در پی آتشافروزی و تحرکات مرزی رژیم بعثی در تهاجم به ایران اسلامی هنگام حضور در ماموریت تامین امنیت آبهای کشورمان توسط آتش متجاوزان بعثی به شهادت رسید. پیکر این شهید نیروی دریایی ارتش در بهشت رضا واقع در آبادان به خاک سپرده شد.
اجر جانفشانی فرزندم را از خدا میخواهم نه از زمینیها
مادر شهید آدمی درباره رشادتهای فرزندش میگوید:«فرزندم را در راه اسلام و به خدا تقدیم کرده ام بنابراین هیچ توقعی از زمینیها ندارم و حقوق و هدایای آنها را نمیخواهم. ۳۷ سال پیش در چنین روزی فرزندم را برای اسلام و در راه خدا تقدیم کردم و از همان روز نخست شهادتش تاکنون نه حقوق از بنیاد شهید گرفته ام و نه هیچ هدیهای از کسی برای این موضوع قبول کرده ام. فرزندم در راه وطن جان خود را تقدیم کرد و اجر و پاداش این جانفشانی را تنها از خداوند میخواهم و بس. نمیخواهم با گرفتن هدیه و پاداش از اجر شهید کم شود و امیدوارم خداوند این شهید را از من و خانواده ام قبول کند.»
شهید جاویدالاثر علی محمدبیگی ملکآباد در سال ۱۳۴۳ در ملک آباد شاهیوند از توابع میربگ جنوبی به دنیا آمد. در کودکی پدرشان را از دست دادند و با این وجود و سختی های تحصیل قبل از انقلاب توانستند مدرک ششم ابتدایی را کسب کنند که مدرک مهمی بود.
این شهید بزرگوار در ۲۵ تیرماه سال ۱۳۶۴ در یک درگیری خونین در مبارزه با متجاوزین به خاک کردستان در منطقه ی مریوان به شهادت رسید که پیکر پاکشان توسط منافقین کوردل مفقود گردید .
روحش شاد و یادش گرامی
شهناز وکیلی تجره
نام پدر: عبدالحمید
شغل: خانه دار
متاهل با یک فرزند که همراه خودش به شهادت رسید
تاریخ تولد: 10-6-1344 شمسی
محل تولد: سنندج
تاریخ شهادت : 28-10-1365 شمسی
محل شهادت : سنندج
دلیل شهادت : بمباران هوایی توسط صدام لعنتی
گلزار شهدا: سنندج
گفتگویی با خواهر شهیدان وکیلی تجره از شهدای زن شهر سنندج
شهلا وکیلی تجره خواهر یکی از اعضای خانواده ی وکیلی تجره است که دو خواهر ، خواهر زاده و مادرش را در بمباران هوایی 28 دی ماه سال 65 از دست داده است .
در گفتگو با خبرنگار آفتاب دل گفت : شهناز خواهر بزرگم در 10 شهریور سال 1344 در شهر سنندج متولد گردید مادرم سعادت خانه دار و پدرم عبدالمجید کارمند اداره ی راه و ترابری بود که با کار و تلاش شبانه روزی هزینه اداره زندگیمان را تأمین می کرد دوران کودکی شهناز با بهره مندی از دلسوزی و احساس مسئولیت پدر و مادری سپری می شد با رسیدن به سن مدرسه و طلب علم و دانش به دلیل وضعیت نامناسب مالی و نبود نامناسب امکانات آموزشی از آموختن درس محروم ماند و از زمانی که خود را شناخت مشغول خانه داری بود .
این عکس سنگ مزار متعلق به این شهید عزیز است و در بهشت زهرای تهران واقع است.
بعضی سایت ها اشتباها برای شهید احمد توکلی ناطق در قم استفاده می کنند.
احتمال میدهم شهید احمد وکیلی تجربه ، با توجه به نام خانوادگی که تیره ای در سنندج است اهل سنندج باشند که پیکرش همراه با شهدای دیگر در بهشت زهرا سلام الله علیها دفن شده باشد.
شهید در سال 1347 در خانواده ای مذهبی در روستای توده زن دیده به جهان گشود.تحصیلات ابتدایی وراهنمایی را در روستا طی نمود .
بعد از آن به فرمان رهبر کبیر انقلاب امام خمینی برای دفاع از انقلاب اسلامی درمقابل یورش وحشیانه دشمنان انقلاب به عنوان بسیجی به مدت یکسال در جبهه های حق علیه باطل حضور پیدا کرد و سپس با عضویت وظیفه تا هنگام شهادت خدمت نمود و در این مدت در چندین عملیات پیروزمندانه حضوری فعال داشت تا اینکه در تاریخ 1367/3/28 در منطقه غرب محور بانه (قمیش) به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
یادداشت از شهید اسد الله صارمی
شهید ابراهیم مرادی
نام پدر : محمد
تاریخ تولد: 10-7-1334
محل تولد: روستای گرگه ای از توابع شهرستان سروآباد - مریوان
تاریخ شهادت: 1366/3/2
محل شهادت: روستای چور و ننه (نزدیک مریوان)
مزار : گلزار شهدای روستای ابراهیم آباد (گرگه ای)
فرمانده گردان نبی اکرم (ص) سپاه پاسداران انقلاب اسلامی کردستان
وداع غریبانه ات چه زود گذشت ، وقتی روشنی چشم هایت در پشت خاکریزهای غبار آلود جبهه خاموش شد ، با من بگو از لحظه ، لحظه های نبردت ، با من بگو از لحظه لحظه های شهادتت ، با من بگو از سال ها تنهاییت ، از سالها همنشینی با خاک از تنهایی معصومانه دست هایت که بعد از بیست و نه سال هنوز هم تفنگ را محکم گرفته ، با من بگو از نمازهای شب قبل از شهادتت ، از حماسه هایت ، از دعاهایت ، بگو از ابوعمارها از فرشته ها ، از رفیق هایت بگو ، که بیست و نه سال منتظر بوده ام ، بشنوم حرفهایت ، بگو از شب های تنهاییت . خوشا به هزار قله به کانی مانگا که هنوز هم دارند بوی قدم هایت را استشمام می کنند . با من بگو از نامت ، از بچه هایت که هنوز هم منتظرند بشنوند صدایت . اکنون آمده ام که به پاس سال ها ایثارگری به پاس سال ها ایستادگی به سینه بفشارم خاکستر متبرک دست هایت را .
پیشمرگ مسلمان کرد شهید ابراهیم مرادی در روستای گرگه ای (ابراهیم آباد) در دامان مادرش عطیه میان خانواده ای مذهبی از تبار رنج دیدگان روزگار چشم به دنیا باز کرد .
شهید مرادی که پاسدار کمیته انقلاب اسلامی بود و در سال 1369 در گلوگاه ورودی شهر فرمانده گلوگاه (پاسگاه) بود که در همانجا در سحر ماه مبارک رمضان به همراه دو سرباز دیگر به شهادت رسید ، ولی متاسفانه نامش در لیست شهدای کردستان و نیروی انتظامی نیامده . متاهل بود و صاحب فرزند.
قاتلش از سربازان همان گلوگاه و اهل دیواندره بود که متواری شد ولی در زمان کوتاهی او را دستگیر و با حکم دادگاه در همان محل تیرباران کردند.
تاریخ شهادت 1369/01/19 و ماه مبارک رمضان
یکی از آن سربازان شهید داود رحیمی اهل تاکستان استان قزوین است که عکس ومشخصاتش در سایت نیروی انتظامی ثبت شده است.
شهید داود رحیمی ، شهدای کمیته ، بوئین زهرا ، قزوین
https://shahidd.blog.ir/post/815
خبر مرتبط: شهدای بیجار
این شهیده ی عزیز از فعالان فرهنگی اهل تسنن در کردستان بود.. که توسط منافقین دستگیر میشود و شرط رهایی او توهین به امام بود.
ناهید فقط ۱۶ سال داشت؛ او را به شدت شکنجه کرده بودند. موهای سرش را تراشیده بودند. هیچ ناخنی در دست و پا نداشت. جای جای سرش کبود و شکسته بود. پس از شکنجههای بسیار او را در آذر ماه ۱۳۶۱ زنده به گور کردند و پیکر مطهر این شهیده به تهران منتقل و سپس در گلزار شهدای بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.
یادشهید عزیزواکبر همیشه ماندگارست ، روحش شاد. این وصیت نامه ...