یاد شهیدان 🌹

احمد وکیلی ناطق

نام پدر: حسینعلی 

تاریخ تولد: 6-6-1340 شمسی

محل تولد:  همدان

تاریخ شهادت : 4-2-1359 شمسی

محل شهادت : سنندج - کردستان 

دلیل شهادت : اسارت و‌ شکنجه بدست گروهک ضد انقلاب کومله 

گلزار شهدا: شیخان شهر قم

شهید مفقودالاثر (به نقل از پدر شهید)  

راه دفاع از این مرز و بوم، جوانان بسیاری از جان و خانواده خود گذشتند، رهسپار میدان نبرد حق علیه باطل شدند و لحظه ای در نثار خون و جانشان تردید نکردند. یکی از این بزرگ مردان تاریخ ایران، شهید احمد وکیلی است که سرگذشتی دردناک را پشت سر گذاشت تا به دیدار معبودش شتافت. احمد وکیلی متولد قم بود و با دین و قرآن آشنایی کامل داشت در زمان انقلاب اسلامی، همراه امامش برای نجات ایران مبارزه کرد و بعد از انقلاب و همزمان با شروع جنگ راهی جبهه شدو این شهید بزرگوار به شیوه ای ناجوانمردانه به شهادت رسید که حتی شنیدنش لرزه به اندام هر شنونده ای می اندازد، شهیدی که تروریست ها گوشت بدنش را خوردند ….

دو برادر دیگر این شهید هم در جبهه های نبرد حق علیه باطل جنگیدند و به درجه رفیع شهادت رسیدند. روحشان قرین رحمت پروردگار.

مصاحبه با پدر شهید:

ابتدا کمی ازفرزندان، چگونگی شهادت و مسئولیت آن ها در جبهه ها بفرمایید؟

احمد، فرزند و شهید اول خانواده که جزو پیشکسوتان سپاه پاسداران و از فرماندهان جنگ در غائله کردستان بود در 4 اردیبهشت سال 1359 در سن 19 سالگی در منطقه کردستان و در مقابله با نیروهای ضد انقلاب مفقودالاثر شد که طبق گفته برخی از همزرمان، بدنش توسط ضد انقلاب تکه تکه و سپس سوزانده شده است.

زندگینامه شهید 

سید حمیدرضا که آثار نبوغ و هوش فراوان در او مشهود بود. با وجود شروع زود هنگام تحصیل به سرعت پله های ترقی را طی نمود به طوری که در سال چهارم دبستان مبادرت به داستان نویسی می نماید و حتی در آزمون و مصاحبه مجله کیهان بچه ها پذیرفته می شود. ولی پدرش به دلیل اهداف عالیه در خصوص وی از این امر ممانعت ورزید. وی در سال 1351 در رشته مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی آریا مهر (شریف کنونی) پذیرفته و مشغول تحصیل گردید.

شهدای غریب

وارد اردوگاه شدیم. از همان ابتدا با یکی از بچه ها رفیق شدم. چهره آرام و معنوی داشت.
دیدن او همه ما را به یاد خدا می انداخت. همیشه به فکر مشکل بچه ها بود. همه دوستش داشتند.
سال 68 و پایان جنگ اثار شکنجه ها نمایان شد. خونریزی داخلی او را ضعیف کرده بود. هیچ امیدی به زنده ماندن نداشت. نه پزشکی و نه دارویی.
وقتی کنارش می نشستیم ما را دلداری می داد. با صدای ضعیفش می گفت: صبر داشته باشید. به زودی به ایران عزیز برمی گردید. بعد گفت: من شهادت را انتخاب کرده ام. اگر خدا مرا قبول کند دوست دارم اینجا پیش مولایم حسین (علیه السلام) بمانم.
اولین روزهای سال 69 خدا دعایش را مستجاب کرد. محمد حسین دارابی از زندان تن آزاد شد و نزد اربابش ماند. از او هم مثل خیلی از شهدای غریب خبری نشد.

خاطره ای از زندگی شهید محمد حسین دارابی

خاطرات دوران اسارت

این شهیده ی عزیز از فعالان فرهنگی اهل تسنن در کردستان بود.. که توسط منافقین دستگیر میشود و شرط رهایی او توهین به امام بود.

ناهید فقط ۱۶ سال داشت؛ او را به شدت شکنجه کرده بودند. موهای سرش را تراشیده بودند. هیچ ناخنی در دست و پا نداشت. جای جای سرش کبود و شکسته بود. پس از شکنجه‌های بسیار او را در آذر ماه ۱۳۶۱ زنده به گور کردند و پیکر مطهر این شهیده به تهران منتقل و سپس در گلزار شهدای بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.