- چهارشنبه ۱۸ مرداد ۰۲
- ۱۰:۲۰
همسر شهید لشگری نماد صبر و مقاومت زنان ایرانی
منیژه لشگری که از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۷۷ چشم‌انتظار همسر اسیرش بود در ۵ بهمن ۱۳۹۸ بر اثر سکته قلبی دار فانی را وداع گفت
زندگی با حسین برای منیژه پر از اتفاقات پیش‌بینی نشده بود. جدایی از خانواده و ترک زادگاه و رفتن به شهری دور اولین اتفاقی بود که در زندگی خانم لشگری افتاد. محل مأموریت حسین لشگری دزفول بود و او باید نزدیک محل خدمتش زندگی می‌کرد. با وجود دوری از خانواده، زندگی برای منیژه لشگری بسیار شیرین می‌گذشت.
سخت‌ترین لحظات یک انسان در طول زندگی چه می‌تواند باشد؟ سال‌ها بی‌خبر بودن از عزیزش، سال‌ها چشم‌انتظار بودن یا سال‌ها تنهایی کشیدن و یک‌تنه مقاومت کردن. منیژه لشگری همه این‌ها را با تمام وجودش لمس کرد. منیژه لشگری در طول سال‌های پس از جنگ به وفاداری، مقاومت و سختکوشی شهره بود. پس از اسارت شوهرش در آخرین روز‌های شهریور ۱۳۵۹، سال‌های زیادی را در بی‌خبری مطلق سپری کرد و هر روز امیدوار به آمدن خبری تازه از عزیزش بود. او در طول سال‌های دفاع مقدس و پس از آن به نماد زنان مقاوم و امیدوار ایرانی تبدیل شد. خبر درگذشت خانم لشگری برای آن‌ها که سرگذشت زندگی این بانوی مقاوم را می‌دانستند، موجی از تأثر و اندوه به دنبال داشت. منیژه لشگری سختی‌های بسیاری در زندگی‌اش کشید و گاه مورد بی‌مهری‌هایی واقع شد. با این وجود هیچ‌گاه سر خم نکرد. زندگی را با تمام بی‌مهری‌هایش پس نزد، فرزندش را بزرگ کرد و وفادارانه منتظر ماند تا عزیزش به خانه برگردد.
چهره زنانه جنگ
چهره زنانه جنگ
سلام. چرا دیگر شهیدان نبودند؟ شهید ارسلان گودرزی و...