شهید جواد موسوی

کد ایثارگری: 6224250 نام پدر: مرتضی محل تولد: ایران ، استان مرکزی ، شهرستان خمین ، تاریخ تولد: 1344/11/05 شغل: کشاورز تحصیلات: دیپلم تاریخ شهادت: 1362/01/10 محل شهادت: 

سید جواد موسوی

نام پدر: سید مرتضی

تاریخ تولد: 5-11-1344 شمسی

محل تولد: خمین - روستای جلماجرد

نوع خدمت: بسیحی داوطلبانه

سن: 17 سال
تاریخ شهادت : 10-1-1362 شمسی

محل شهادت : گیلانغرب

گلزار شهدا: جلماجرد جدید - شهر: خمین استان مرکزی (روستای گلماگرد) شهدای روستا

نوید شاهد

شهید سیدمحمدعلی عبداللهی
نام پدر: سیدعبدالله
محل تولد: خراسان - بیرجند - روستای میناخان
تاریخ تولد: 1337
محل شهادت: سردشت
تاریخ شهادت: 1363/05/05
  مزارشهید: گلزار شهدای روستای نوفرست-بیرجند

سید محمدعلی عبداللهی فرزند سید عبدالله به سال 1337 در روستای میناخان شهرستان بیرجند دیده به جهان گشود. هنوز چند سالی از کودکی را پشت سر نگذاشته بود که از نعمت مادر محروم شد. مشکلات زندگی روستایی او را از درس خواندن بازداشت. او در کنار پدر و برادر به کارهای کشاورزی و قالیبافی مشغول شد.

وصیت نامه  شهید تیمور آمده: 

زندگینامه شهید حسین رضا حقی کنگرشاهی

شهید حسین رضا حقی کنگرشاهی، فرزند رضامراد در تاریخ ۱۳۴۰/۳/۲۰ در شهرستان صحنه در استان کرمانشاه دیده به جهان گشود. پدرش کشاورز و مادرش خانه دار بود که با تلاش فراوان معاش خانواده را تأمین می کردند. در زادگاهش در مدرسه ثبت نام کرد و مشغول تحصیل شد. بعد از اتمام دوره ابتدایی و راهنمایی با توجه به علاقه ای که به نظام داشته به خدمت در ارتش مشغول گردید و به عنوان کادر رسمی ارتش در گروه مهندسی رزمی ۴۱۱ بروجرد استخدام و در این سال ها هم سرپرستی و کمک کار پدر و مادر خود بود و هم خدمت صادقانه خود را انجام می داد.
با شروع انقلاب اسلامی او نیز مانند دیگر جوانان انقلابی ایران زمین همواره در راهپیمایی ها شرکت می کرد و این حرکت مردمی به رهبری امام خمینی (قدس سره) به ثمر نشست و به پیروزی رسید. شهید در تاریخ ۱۳۶۰/۰۲/۰۳ به سنت حسنه ازدواج اهتمام ورزید که فرزندش افشین در تاریخ ۱۳۶۰/۱۲/۱۰ ، شش ماه پس از شهادت پدر به دنیا آمد و از او به یادگار ماند.

وی پس از آغاز جنگ تحمیلی 4 ماه دوره آموزشی تخصصی را در بروجرد گذراند و به آبادان اعزام شد و در حدود 9 ماه در منطقه عملیاتی علیه صدامیان کفار جنگید تا اینکه پای چپش ترکش خورد. او را برای درمان به بروجرد فرستادند که پس از بهبودی دوباره به سوسنگرد بازگشت. سرانجام گروهبان یکم، شهید حقی کنکرشاهی فداکار و دلاور، پس از 4 سال خدمت خالصانه و رشادت های فراوان در میدان حق علیه باطل در منطقه جاده سوسنگرد به بستان در تاریخ ۱۳۶۰/۰۵/۰۹ هنگام خنثی کردن مین، جام شیرین شهادت را نوشید و سوار بر بال ملائک به لقاء الله رسید. پیکر پاک و مطهر این شهید سرافراز میهن در زادگاهش روستای شاهسون با احترام تشییع و در دل خاک آرام گرفت.
روحش شاد و یادش گرامی باد.

منبع: صفحه شهید حقی در سایت شهدای ارتش

شهید یحیی ابراهیمی اردی
نام پدر: ماشاءاله
شغل: سرباز
تاریخ تولد: 4-7-1338 شمسی
محل تولد: اردبیل - روستای اردی
تاریخ شهادت : 4-2-1359 شمسی
محل شهادت : ارومیه
گلزار شهدا: قطعه:3 نام گلزار:غریبان شهر:اردبیل

نوید شاهد ، شهدای ارتش

خاطراتی از شهید یحیی ابراهیمی اردی

شهید یحیی ابراهیمی اردی سال 1338 در روستای اردی از توابع شهرستان اردبیل بدنیا آمد. تا مقطع دیپلم تحصیل کرد و همزمان با تحصیل در کنار شهدایی چون سردار جعفر خراسانی و نورالدین جهانجویی به فعالیتهای سیاسی در دوران پیروزی انقلاب اسلامی پرداخت.

مرحوم پدرش در این باره گفته است:«یحیی در راهپیمایی «عالی قاپو» آنقدر حضور داشت که تصاویرش وجود دارد. او آن روز از شدت گرما عرقش را با لباسش خشک کرده و به سراغ مجسمه شاه می‌رود و تاج شاه را به پایین می‌اندازد و خودش نیز روی آن می پَرد و خرابش می‌کند.»

با پیروزی انقلاب اسلامی به عضویت انجمن اسلامی مکتب‌الاسلام که به تازگی تاسیس شده بود درآمد و در این انجمن به جمع‌آوری کتب برای کتابخانه و تبلیغات اسلامی و نیز توزیع کتابهای اسلامی پرداخت.

یحیی پاییز سال 1358 در لباس مقدس سربازی در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل حضور یافت و بزرگترین آرزویش را پیروزی ملت و شهادت در راه خدا و حفظ خاک وطن می‌دانست.

شهید یحیی ابراهیمی اردی چهارم اردیبهشت‌ماه سال 59 در منطقه آذربایجان‌غربی به شهادت رسید.

منبع: ایسنا

شهید ماشاالله ابراهیمی سیریزی

تاریخ شهادت: 1365/10/22

زندگینامه:

ماشاءالله در روستای سی ریز از توابع شهرستان زرند کرمان به دنیا آمد. پدرش محمد و مادرش سکینه نام  داشت. تحصیلات خود را تا سال سوم دبیرستان ادامه داد. دانش آموز بود که داوطلبانه از طریق بسیج عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل شد. در چندین عملیات با مسئولیت سکاندار شرکت کرد. آنگاه در عملیات کربلای 5 در منطقه عملیاتی شلمچه در اثر اصابت ترکش خمپاره به شرف شهادت نایل آمد.

مزار پاکش در گلزار شهدای سی ریز قرار دارد. از این شهید عزیز یک وصیت نامه و تعدادی یادداشت و یک عدد نوار به جا مانده است.

یادداشت و مناجات شهید : 

شعری از شهید تیمور معظمی گودرزی

برو مادر خداحافظ که دیگر روی ماهت را نخواهم دید
دگر از گرمی آغوش پر مهرت نصیبی بر نمی گیرم
مرا دیگر نمی بوسی
دگر لبهای گرمابخش دلجویت برای من نمی خندد
برایم دیگر این دنیا به آخر می رسد مادر
دگر آن دست گرمت را بر روی گونه هایم حس نخواهم کرد
دیگر سهمی ندارم از نوازش های تو مادر
خوش آن روزی که در دامان پر مهرت مرا می پرورانیدی
و حالا من آن طفلم
به محبوبم بگو مادر من دلخسته را دیگر نمی بیند
امیدش را ببر مادر بگو فرزند من مرده است دیگر برنمی گردد
صدای ناله های زخمی ها
خروش و غرش بی وقفه ی خمپاره ها در جبهه می پیچد
مسلسلها ز بی رحمی بروی رزمنده ها ، خمپاره ها و سرب می بارند
به گوشم آه درد آلود مجروحان ندایی تازه می گردد
تفنگم را به دوشم می کشم تا ناجوانمردان دشمن را از پا بیندازم
و اما لحظه ای از سوزش درد سینه ام بر پا نمی مانم
سپس بر خاک گرم جبهه می غلتم
ولی مادر برو با سربلندی زندگانی کن
که فرزند تو اینک در ره میهن شهادت را پذیرا شد
شکوه این شهادت را علف هایی که با خونم به رنگ لاله می روید به همراه نسیمی بازگو می کند مادر
شب تاریک و غمگین است من بنشسته ام اینجا
دور از بسترم مادر

به یاد گرمی آغوش پر مهرت
تفنگم را به آغوشم فشردم من
ولی ناگه صدای غرش توپی به افکار من بیچاره می خندد
به گوشم ناله ی زنجیرهای تانکی می رسد از دور
به دنبالش هزاران بمب آتش زا می ریزد از دور
خداحافظ مادر جان ...

پ.ن: این شعر جانسوز در ساعت های آخر عمر شهید در اول خرداد 1365 در منطقه جنگی حاج عمران نوشته شده

وصیت نامه شهید تیمور معظمی گودرزی

به گزارش خبرنگار حماسه و مقاومت فارس (باشگاه توانا)، سردار شهید «جمشید سلیمانی» در اوایل دهه 40 در روستای جلگه پلدختر در یک خانواده مذهبی و کشاورز دیده به جهان گشود؛ تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود و دوره راهنمایی و متوسطه را در شهرستان خرم‌آباد به پایان رساند.

وی در ادامه با شورای محلی روستا در کارهای خیر همکاری فعال داشت، شعر می‌سرود، تقوی پیشه می‌کرد، جمشید و برادرش حمید در هنگامه پیروزی انقلاب اسلامی در راهپیمایی‌های خیابانی شرکت داشت؛

به گزارش دفاع‌پرس، سروان شهید «حسین نامنی» در تاریخ نهم فروردین سال ۱۳۷۲ در روستای نامن واقع در شهرستان سبزوار در یک خانواده متدین، باایمان و اخلاص به دنیا آمد. شهید نامنی فردی متدین و با اخلاق بود که در میان اقوام و نزدیکان به توجه به نماز اول وقت شناخته شده بود.
وی که هشتمین شهید روستای نامن است، صبح روز سه‌شنبه ۱۱ خرداد ۱۴۰۰ به همراه خلبان شهید «کیانوش بساطی» در پایگاه چهارم شکاری دزفول به دلیل نقص فنی هواپیما به مقام رفیع شهادت نائل آمد.
این دو خلبان نیروی هوایی ارتش در حین آماده‌سازی هواپیما قبل از پرواز، بر اثر عملکرد ناگهانی صندلی‌پران به شهادت رسیدند.