یاد شهیدان 🌹

نگاهی به زندگی و شهادت اولین شهید انقلاب در بروجرد

به گزارش «ایثار لرستان» به نقل از خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از لرستان، دفتر انقلاب را که ورق می‌زنی، هر ورقش دنیایی درس را به‌دنبال دارد، جوانان و نوجوانی که در دوران انقلاب برای پیروزی این انقلاب و برای سرنگونی رژیم پهلوی همه تلاش خود را انجام می‌دادند تا به یک هدف، آن هم پیروزی انقلاب برسند.

قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران ظلم و بی‌عدالتی همه جا را فرا گرفته بود، از استقلال کشور و حضور مردم در صحنه‌های مختلف خبری نبود اما با رهبری امام(ره) و با همت مردم و جوانان این سرزمین انقلاب پیروز شد و امروز با گذشت حدود چهار دهه از عمر با برکت انقلاب اسلامی ایران، این کشور به الگویی برای همه کشورها تبدیل شده است.

در دوران انقلاب جوانان زیادی گوش به فرمان امام(ره) بودند و برای رسیدن به پیروزی تا پای جان ایستادند، در شهرستان بروجرد در دوران انقلاب ۱۴ شهید جان خود را تقدیم کردند و سه نفر جانباز شدند و سرانجام به برکت خون شهدا و ایثارگری ها این انقلاب پیروز شد.

به‌مناسبت ایام‌الهی دهه فجر گفت‌وگو و گزارشی از نخستین شهید انقلاب بروجرد تهیه شده است.

علی‌رضا پیریایی برادر شهید ابراهیم پیریایی در گفت و گو با بازتاب بروجرد گفت: شهید ابراهیم پیریایی فرزند دوم خانواده بود که در ۱۹ آذر سال ۱۳۳۶ در بروجرد متولد شد و در سال چهارم دبیرستان بود که انقلاب در حال شکل‌گیری بود و تلاش می‌کرد تا بتواند به‌درستی نقش خود را در این میان ایفا کند.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، در سال 1336 در خانواده‌ای مؤمن و آگاه فرزند پسری به دنیا آمد که نام مبارک «ابراهیم» را بر او نهادند از دوران خردسالی همراه با والدین در مسجد و هیئت‌های عزاداری با فرهنگ غنی اسلامی آشنا شد و علاقه‌مندی زیادی به فراگیری و اجرای اعمال مذهبی از خود نشان می‌داد.

دوران ابتدایی او آغاز شد و خانواده که از نظر مالی در تنگنا بود همواره سعی می‌کرد تا زمینه مناسب برای آسایش فرزندان و ارتقاع تحصیلی آن‌ها را فراهم آورد بعد از دوران ابتدایی شهید ابراهیم پیریایی که به نام مستعار «چراغ‌علی» معروف بود وارد دبیرستان شد و در رشته ریاضی ادامه تحصیل داد و موفق به کسب مدرک دیپلم گردید.

در سال چهارم دبیرستان بود که انقلاب اسلامی در حال شکل‌گیری بود و او که از روحیه مذهبی و از فرامین الهی و نجات‌بخش اسلام آگاهی داشت دانست که خواسته ملت تحقق حکومت اسلامی است سر از پا نشناخته هر روز درس و مشق را رها کرده و فعالانه در تظاهرات و پخش اعلامیه‌ها شرکت می‌کرد او کلاس، درس و مدرسه را به تعطیلی می‌کشاند و علی‌رغم تذکر مدیر مدرسه در تظاهرات‌ها شرکت می‌کرد.

روز سوم آبان ۱۳۵۷ بود که ساعت ۶ غروب همراه عده ای در میدان شهدا جمع شدند . او در نظر داشت که ضمن تظاهرات مجسمه شاه را که در وسط میدان نصب بود به پائین بکشد و با همکاری مردم لوازم مورد نیاز را آماده کرده بود. هم‌زمان با حضور مردم در اطراف میدان، او به اتفاق چند نفر دیگر به بالای مجسمه رفتند و طناب را به گردن مجسمه انداختند.

در این لحظه مأمورین سر رسیدند و در اثر تیراندازی او را مجروح کردند جمعیت متفرق شد اما اعتراض تا نیمی از شب ادامه داشت، چند روز بعد به پاس خون‌خواهی این شهید، مجسمه به پائین کشیده شد ولی روح پاک ابراهیم طاقت ماندن در این قفس خاکی را نداشت و بعد از این‌که پیکر خون آلودش را به بیمارستان شهید چمران بردند به پرواز درآمد. پیکر مطهر این شهید در گلزار امام‌زاده جعفر(ع) شهرستان بروجرد در کنار شهید رنجبر به خاک سپرده شد.

گزارش: ابراهیم پوربهرام

خلاصه زندگینامه شهید ابراهیم پیریایی :

در سال 1336 در شهرستان بروجرد کودکی به دنیا آمد که نام او را ابراهیم گذاشتند . او در خانواده ای مومن و مسلمان  و با فرهنگ غنی اسلام آشنا شد و از همان دوران کودکی علاقمند به دین بود . دوران ابتدایی و راهنمایی و سال چهارم ریاضی را در بروجرد ادامه تحصیل داد . بعلت نیاز خانواده ، علاوه بر تحصیل کارگری و یا راننده تاکسی نیز بود . او همواره در تلاش برای تهیه معاش و گذراندن زندگی خویش بود . در سال چهارم ریاضی بود که حرکت ملت ایران علیه رژیم شاهنشاهی به اوج خود رسیده و او فعالانه در این مراسم حضور داشت . و در شکل دهی به راهپیمایی و حضور در آن نقش ارزنده داشت . در روز سوم آبان در ساعت 6 بعدازظهر همراه عده ای تظاهرات کننده به طرف میدان شهدا حرکت کردند و او با کمک دوستش به بالای مجسمه رفت و می خواست ریسمانی به گردن او بیندازد و حتی دست او را قطع کرد که مورد اصابت تیر مأموران شهربانی قرار گرفت . او زخمی شده بود پیکر خون آلودش را به بیمارستان شهید چمران انتقال دادند و دکتر شیروانی تلاش خویش را برای مداوای او انجام داد اما 30 دقیقه از ورود او به بیمارستان نگذشته بود که ملائک آمدند و روح بزرگوار او را با خویش بردند و به اعلی اعلین پرواز کرد .