شهدا را فراموش نکنیم
شهید کرم علی حسنوند
بیست و هشتم اسفند ۱۳۳۸، در شهرستان خرم آباد به دنیا آمد. پدرش خداداد و مادرش زیور نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. گروهبان یکم ژاندارمری بود. ازدواج کرد. از سوی ژاندارمری در جبهه حضور یافت. یکم شهریور ۱۳۵۹، با سمت تک تیرانداز در کردستان بر اثر سانحه رانندگی به شهادت رسید. مزار او در زادگاهش واقع است.
برادرش مهدی نیز به شهادت رسیده است.
شهید مهدی حسنوند
فرزند : نعمت الله
تاریخ شهادت : ۱۳۵۸/۰۶/۰۳
محل شهادت : سقز
محل خاکسپاری : خرم آباد – خضر
شهید مهدی حسن وند، هفتم شهریور 1314، در شهرستان الشتر به دنیا آمد. پدرش نعمت الله، کشاورز بود مادرش حیات بانو خانه دار و تا سوم متوسطه درس خواند. ستوان یکم ارتش بود.
وی در طول عمر پر برکت خویش دو بار ازدواج کرد که حاصل ازدواج سال ۱۳۳۸ وی دو فرزند دختر و حاصل ازدواج سال ۱۳۴۶ این شهید سه دختر و دو پسر میباشد.
سوم شهریور ۱۳۵۸ ، در سقز هنگام درگیری با نیروهای حزب دمکرات بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در آرامگاه خضر شهرستان خرم آباد واقع است.
دیدار فرمانده نیروی زمینی ارتش با خانواده شهید محمدی در بروجرد
امیر سرتیپ کیومرث حیدری فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران با خانواده شهید «علی حسین محمدی» فرمانده تیپ ۷۱ ارتش دیدار کرد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان لرستان، فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران با حضور در منزل شهید «علی حسین محمدی» در بروجرد مراتب تبریک و تسلیت خود را به این خانواده معزز ابراز داشت.
شهید امیرسرتیپ «علی حسین محمدی» فرمانده تیپ زرهی پادگان ابوذر سرپل ذهاب، روز ۳۱ خرداد در حمله ددمنشانه رژیم صهیونیستی به منطقه نفت‌شهر به همراه جمعی از هم‌رزمان خود به فیض شهادت نائل آمد.
پیکر پاک شهید والامقام در روستای بزازنا، زادگاه شهید در بخش شیروان، تشییع و خاکسپاری شد.
شهید حسن محمدی کیا در خاطرات دوران دانشجویی خود نوشته است:
« وقتی همراه چند تن ازدوستانم ازطریق دانشکده افسری به جبهه اعزام شدیم،در راه یکی ازدوستانم را - که نامش بهرامی بود - دیدم که به فکرفرورفته وبا کسی صحبت نمی کرد. از او پرسیدم : چه شده؟ بچه ها به شوخی به او می گفتند: ازاین که به جبهه آمده،ناراحت است واودرپاسخ می گفت :« نخیر،این طورنیست.» نزدیک خط مقدم بودیم واوهنوزدرفکربود.
به خط مقدم رسیدیم. فرمانده ما را تقسیم کرد و به جاهای مختلف برای کمک به برادران رزمنده فرستاد . من و بهرامی باهم بودیم . از او پرسیدیم. چرا از موقعی که سوار ماشین شده ایم تا اکنون در فکر هستی؟
او در جواب گفت: قبل از اینکه به مناطق جنگی بیایم،خواب دیدم در بیابان هستم. ناگهان یک اسب سفید آمد که شال سبزی روی سرش داشت. من سوار شدم و نگاه کردم. دیدم فقط یک پا دارم و آن اسب مرا با شتاب به طرف کربلا می برد.
ازخواب بیدارشدم و گفتم: خدایا اگر قابل باشیم جان ناقابل را فدای امام حسین (ع) و رهبر و ملت می کنم.
تازه صحبت او تمام شده بود که دیدم فرمانده علامت حمله می دهد. به طرف سنگر دشمن حرکت کردیم . در آنجا چند عراقی تا ما را دیدند دستهایشان را بالا گرفتند و از سنگر بیرون آمدند . در این هنگام دیگر رزمنده ها به ما پیوستند.
من، بهرامی و فرمانده سپاه به طرف دیگر سنگرها رفتیم. متوجه شدیم دو عراقی پنهان شده اند و فرمانده ما را با سرنیزه به شهادت رساندند.
شهدا و زخمی ها را به عقب انتقال دادیم و هنوز چند قدمی از مناطق جنگی دور نشده بودیم که هواپیمای دشمن بمباران را شروع کرد . همه پیاده شدند و پناه گرفتند. وقتی هواپیما رفت، متوجه شدم بهرامی روی زمین افتاده و زخمی شده، با سرعت خود را به او رساندم و دیدم یک پای او از بدنش جدا شده است.
ماشین حمل مجروحین آمد. او را در اشین گذاشتم و تا مدتی از این که پای او ناپدید شده بود، متعجب بودم. سوار ماشین شدیم و در راه فقط به بهرامی و خوابی که برایم تعریف کرده بود، می اندیشیدم.»
شهید حسن محمدی کیا
نام پدر: علی داد
محل ولادت : نجف آباد
سن هنگام شهادت: 30 سال
تاریخ تولد: 1336/03/31
تاریخ شهادت: 1366/05/02
محل شهادت : میمک
مزار : گلزار شهدای مینادشت ، فولادشهر - اصفهان
سیدحسن محمدی کیا، فرزند علی داد و سکینه رشیدی، در 31 خرداد ماه سال 1336 درکرج به دنیا آمد. پدرش باغبان باغی در کرج بود که درهمانجا در یک اتاق زندگی می کردند. سیدحسن به عمه هایش بسیار علاقه مند بود . رابطه خوبی با دیگر برادرانش داشت و درکارها با آنها مشورت می کرد.
تحصیلات ابتدایی
شهدای دوران دفاع مقدس نمونه‌های والا و اعلای پیوند با معنویت بودند. الگوهای والایی که پرداختن به مجاهدت‌ها و فداکاری هر کدام از آنها گنجینه‌های بی‌نظیری را پیش روی انسانیت می‌گذارد.
آنچه می‌خوانید روایتی از دلاوری‌های شهیدی ارتشی است که در روز عید غدیر متولد و در روز عید غدیر هم به شهادت رسید.
در کتاب نبرد میمک آمده است: «... با یک گروه از داوطلبان از میان دسته‌ى دوم، دشمن را دور زده، از پشت به آنها حمله کردیم در همین گیرودار ناگهان همه چیز در برابر چشمم تیره و تار شد. صداى ناموزون ولى پى‌درپى گلوله‌ها گوش‌هایم را به شدت آزار مى‌داد. زخم‌هاى زیادى داشتم و با موج انفجار کاملا گیج و منگ شده بودم.
رزمندگان اسلام همچنان با دشمن درگیر بودند. سروان نبى‌زاده که در آن هنگام فرماندهى گروهان ارکان را برعهده داشت، به اتفاق سروان خجستگى، خود را به من رساند و مرا به عقب منتقل کردند و در یک فرصت مناسب به وسیله‌ى هلى‌کوپتر به بیمارستان امام خمینى تبریز انتقال دادند.
چشمانم را که گشودم خود را روى تخت بیمارستان یافتم، متوجه شدم که از چند ناحیه‌ى بدن مورد ترکش خمپاره قرار گرفته‌ام. چیزى که ذهن مرا به خود مشغول کرده بود بى‌اطلاعى از موقعیت منطقه بود، نمى‌دانستم چه بر سر هم‌رزمانم آمده است، آیا توانسته بودند دشمن را عقب برانند و یا اینکه منطقه را به آنها واگذار کرده بودند؟
چهره‌ى تک‌تک افراد و صحنه‌ى درگیرى همچون تصویر متحرک از برابر دیدگانم مى‌گذشت. در این حال متوجه مرد میانسالى شدم که در اتاق قدم مى‌زد، چند بار از کنار من گذشت و با تعجب مرا نگاه کرد. به صورتش خیره شدم و او را شناختم، ستوان على‌نژاد بود، با خوشحالى او را صدا زدم، جلو آمد اما به علت جراحات زیادى که بر تن داشتم مرا نشناخت. چند لحظه‌اى چهره‌ام را دقیق نگاه کرد، ناگهان برق شادى در چشمانش درخشید و مرا درآغوش گرفت، پس از سلام و احوال‌پرسى از او درباره‌ى چگونگى عملیات و اوضاع نیروها سؤال کردم.
با ناراحتى پاسخ داد: آن روز پس از این که مجروح شدید؛ ستوان حسینى بلافاصله اسلحه‌ى شما را برداشت و در غیاب شما فرماندهى گروهان را برعهده گرفت. ستوان حسینى تا روز قبل از عملیات از اجراى عملیات اطلاعى نداشت و قرار هم نبود که در این حمله شرکت کند، به همین دلیل به خانواده‌اش گفته بود که روز عید غدیر مراسم عقدکنان را برپا کنند و او هر طور باشد خودش را به مراسم خواهد رساند.
على‌نژاد در حالیکه اشک مى‌ریخت ادامه داد: روز بعد که مصادف بود با عید غدیر، درگیرى شدیدتر شد، حسینى همچنان اسلحه‌ى شما را در دست داشت و با رشادت در برابر نیروهاى بعثى ایستاده بود و فریاد مى‌زد: در روز عید غدیر به دنیا آمده‌ام اگر لازم باشد در همین روز هم از دنیا مى‌روم.
دلاورى‌هاى او روحیه‌اى خوب به سایر رزمندگان گروهان داد؛ اما در گیرودار جنگ، ناگهان یک گلوله‌ى توپ در نزدیکى او به زمین اصابت کرد و ترکش‌هاى آن، پیکر پاک او را مورد هدف قرار داد. وقتى به چهره‌ى غرق در خون او نگریستم، لبخند رضایت بر لب داشت، گویى از این که به ضیافت الهى راه یافته بود خوشحال و مسرور بود.
شهادت ستوان حسینى و تعدادى از رزمندگان دلیر تأثیرى عجیب در روحیه‌ى پرسنل گردان گذاشت و از آن پس با شجاعت و توانى بیشتر مبارزه کردند. نیروهاى بعثى از روى ارتفاعات، تمام منطقه را زیر آتش خود داشتند و به این ترتیب تدارکات و انتقال شهدا و مجروحین به عقب با دشوارى انجام مى‌گرفت. این موضوع تأثیر نامطلوبى در روحیه‌ى سایرین گذاشته بود که با صحبت‌هاى فرمانده، این مشکل نیز برطرف شد.
پس از مدتى نیروهاى کمکى به فرماندهى ستوان غفورزاده در زیر آتش سنگین دشمن بعثى، خود را به مواضع ما رساندند و طولى نکشید که مواضع خودى را بر روى تپه مستحکم نمودند. با فرا رسیدن شب، نیروهاى تازه‌نفس ضربه‌اى مهلک به قواى دشمن وارد کرده، آنها را وادار به عقب‌نشینى نمودند.
(نقل خاطره از ستوان علی نژاد)
منبع: نبرد میمک: مجموعه خاطرات رزمندگان (نیروی زمینی ارتش)، مرکز اسناد انقلاب اسلامی/منبع
مطلب مرتبط:
ستوان سوم توپخانه علی اعرابی افسر رابط توپخانه به گردان ۱۵۲ پیاده درعملیات نصر۲ و ستوان یکم محمد حسینی افسر اطلاعات تیپ و ستواندوم توپخانه حسن محمدی کیا معاون گروهان تکاور تیپ در عملیات نصر۶ از جمله شهدای این عملیات‌ها بودند.
«شمشیر پیروزی» برای «تیپ 40 سراب»
isna.ir/x65CRT
شهید جاویدالاثر احمد ابراهیمی🌷
نام پدر: محمد صادق
تاریخ تولد: ۱۳۴۱/۰۶/۲۷
محل تولد: بیرجند
یگان خدمتی : کادر ارتش
تاریخ شهادت: ۱۳۶۳/۱۱/۱۷
محل شهادت: سومار - کله قندی
محل مزار: جاویدالاثر (لوح یادبود - گلزار شهدای بیرجند) خراسان جنوبی
برادرش محمد نیز به شهادت رسیده است.
شادی روح مطهرش صلوات 🍀
زندگینامه شهید احمد ابراهیمی
۲۲ فروردین ۱۴۰۴
پیکر شهید محمد سلیمی از افسران ارتش که بر اثر انفجار مین جان خود را از دست داده بود، امروز در سرپل‌ذهاب تشییع شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، پیکر شهید محمد سلیمی از افسران ارتش تیپ 71 پیاده مکانیزه مستقر در سومار امروز با حضور مردم شهیدپرور این شهرستان تشییع شد و در بقعه احمدبن اسحاق(ع) به خاک سپرده شد.
شهید ستوان سوم محمد سلیمی 20 فروردین ماه امسال حین گشت‌زنی در منطقه بین پاسگاه «گیسکه» و «کانی شیخ» با یک قبضه مین برخورد کرده و بر اثر انفجار آن به شهادت رسید.
بنابر اعلام مسئولان از ابتدای امسال تاکنون بر اثر انفجار مین و مهمات به جا مانده از دوران جنگ تحمیلی یک نفر فوت و دو نفر مصدوم شده‌اند.
راهپیمایی روز قدس - 1404/01/08
شـهـیـد نـیـروی زمـیـنـی ارتـش
شهید امیدعلی تُرکاشوند
نام پدر : مراد
نام مادر : قدم خیر
سن هنگام شهادت : 21 سال
تاریخ تولد : 1340/01/11
مـحـل تـولـد : روستای جعفرآباد بروجرد
تاریخ شهادت : 1361/07/28
محل شهادت : مهاباد
سازمان : نزاجا- سرباز نیروی زمینی ارتش
نام گلزار : گلزار شهدای روستای جعفرآباد - اشترینان بروجرد
کد ایثارگری : 6106540
زندگینامه
یکم تیر 1340، در روستای جعفرآباد از توابع شهرستان بروجرد به دنیا آمد. پدرش مراد و مادرش قدم خیر نام داشت.تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و هشتم مهر 1361، در مهاباد توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.
تربت پاک او در گلزار شهدای روستای جعفرآباد شهرستان بروجرد واقع است.
برادرش علی ترکاشوند نیز به شهادت رسیده است.
شغل: ارتشی
تاریخ تولد: 15-5-1328 شمسی
محل تولد: اشترینان - بروجرد
تاریخ شهادت : 8-9-1362 شمسی
محل شهادت :
دلیل شهادت :
گلزار شهدا: گلزار شهدای اشترینان - شهرستان: بروجرد استان لرستان
۱۴۰۳/۰۸/۰۵
ارتش جمهوری اسلامی ایران در اطلاعیه‌ای اعلام کرد: شهیدان «سرگرد سجاد منصوری» و «استوار مهدی نقوی» دو نفر دیگر از کارکنان ارتش که در دفاع از امنیت آسمان ایران، مجروح شده بودند، عصر امروز به شهادت رسیدند.
شهدای ارتش به ۴ نفر رسیده است.
ما قطعا انتقام خون این شهدا را می گیریم و رژیم جلاد صهیونیستی حتما مجازات می شود.
#وعده_صادق ۳
با سلام شهید نور میرزا ابراهیمی از اولین شهدایی جنگ تحمیلی ...