به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، بغض‌های حقیر ما، روبه‌روی تصاویر گلگون شما سرریز می‌شود و راه را برای کلام می‌بندد؛ با شما شقایق‌هایم. از شما چه باید گفت و چه باید نوشت؟

واژه‌های خاکسترگونه ما، فقط بلدند روبه‌روی شما ضجه بزنند. اما کاش می‌دانستند که یاد شما حرکت است؛ حرکتی برای بهبودی وضعِ «بودن». چه باید گفت که شما حنجره‌های خود را عبور دادید تا آن سوی مرزهای تکبیر، آن سوی مرزهای ندیدن؛ جایی که واژه‌ای یافت نمی‌شود تا شما را با آن ستود. اصلاً شما که برای تحسین برانگیزی قلم‌های ما بوسه بر عطر پرواز نزدید!