تشییع پیکر شهید گمنام

حجاب سند افتخار زنان ایرانی است.

شهید احمد ملکی

نام پدر: محمدحسین

تاریخ تولد: 1338

محل تولد: ازنا

تاریخ شهادت  :  ۱۳۶۷/۰۵/۰۶

محل شهادت: اسلام آباد غرب

عملیات: مرصاد

مزار : گلزار شهدای شهرستان ازنا - استان لرستان

سوم فروردین ۱۳۳۸، در شهرستان الیگودرز به دنیا آمد. پدرش محمدحسین (فوت۱۳۶۰) و مادرش کشور (فوت۱۳۶۶) نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. کارمند آموزش و پرورش بود. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب دو دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. ششم مرداد ۱۳۶۷، با سمت فرمانده گروهان در اسلام آباد غرب توسط منافقین خائن وطن فروش موسوم به سازمان مجاهدین خلق ایران بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرش را در شهرستان ازنا به خاک سپردند.

زندگینامه و وصیت نامه شهید

نباید اجازه داد یاد شهیدان در اثر جلوه های کاذب فراموش شود. مقام معظم رهبری

شهید حیدر حیدری، سوم خرداد 1344 در روستای قارپوزآباد از توابع شهرستان ساوجبلاغ دیده به جهان گشود. پدرش حسن و مادرش صغرا نام داشت.خواندن و نوشتن نمی دانست .سفیدکار ساختمان بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. هجدهم فروردین 1366 در سردشت توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به گردن و کتف، شهید شد .پیکر وی را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.

آنچه در ادامه می‌خوانید روایتی است از برادر شهید حیدر حیدری که

«درود بر شهیدان به سبب آن صبر و پایمردی و مقاومتی که نشان دادند. پس چه نیکو منزلگاهی است که عاقبت بدان رسیدید. حیدر هنگامی که به دنیا آمدند به احترام یکی از القاب حضرت علی (ع) پدرم او را حیدر نامید. تا از پیروان صدیق آن حضرت باشد. حیدر به دلیل مهاجرت نتوانست در کلاس درس حاضر شود ولی به دلیل علاقه‎ای که به خواندن و نوشتن داشت بعدها به کلاس‎های نهضت رفت و خواندن و نوشتن را فرا گرفت. او به قرآن خیلی علاوه داشت و خوب قرآن می‎خواند و تا جایی که امکان داشت از دستورات قرآن برای برادرها و خواهرانش سخن می‎گفت.

عاشق نماز خواندن بود طوری که وقتی که از کارخانه می‎آمد خود را برای خواندن نماز در مسجد آماده می‎کرد و همیشه از همان دوران کودکی به پدر کمک می‎کرد.

پدرم به او نماز خواندن را یاد داد و همیشه در محافل روضه‎خوانی و عزاداری‎ها شرکت می کرد و واقعا عاشق اهل بیت بود.

رهبر انقلاب: یاد شهیدان باید زنده بماند، پیام شهیدان باید شنیده بشود

یاد شهیدان باید زنده بماند، پیام شهیدان باید شنیده بشود؛ اگر چنانچه این اقداماتی که ما میکنیم از این دو خالی باشد، ‌فایده‌ای ندارد. حالا مثلاً فرض کنید [درست کردن] مجسّمه‌ی شهید یا تصویر شهید روی فرش و امثال اینها، خب بله، در یک ‌محدوده‌ای ــ حالا یا محدوده‌ی خانواده یا بیشتر ــ اینها یاد است، خوب است، لکن یک چیزهایی هست که میتواند ‌حامل پیام باشد؛ کارهای هنری، شعر، مستند، فیلم، کتاب یا جلسات میتواند حامل پیام باشد؛ ما به این [نوع کارها] احتیاج ‌داریم، به پیام شهدا احتیاج داریم. فکر هم نکنیم که «خب معلوم است، پیام شهدا را که همه بلدند، میدانند»؛ نه، همه نمی دانند. ‌نسل های نو به نو که می‌آیند باید مطّلع بشوند از آنچه گذشته، و از انگیزه‌ها، فکرها و مانند اینها. کارهایی که مشتمل بر پیام است ‌این خاصیّت بزرگ را دارد؛ در مجموعِ کارهایی که انجام میدهید به این [نکته] توجّه بشود‌. ‌۱۴۰۱/۰۸/۰۸