یاد شهیدان 🌹

شهیده شاه زنان لرزمانی- (همسر شهید کاویانی)

شیرزن البرزی، شهیده "شاهزنان زمانی" مادر شهیدان "حسین و مهرداد کاویانی" در جوار مسجد جده عربستان برای نجات همسر جانبازش خود را در مقابل گلوله های سفاکان وهابی قرار داد و به شهادت رسید.

صحبتهایی از همسر شهید

**ایشان انسان فوق العاده ای بود؛ وقتی به کرج آمدیم خانه ای می ساختیم و من روزها سرکار می رفتم و بعد از انجام کار بعد از ظهر ها کار ساختمان را انجام میدادیم. بعد از ظهر که می آمدم می دیدم دو برابر من کار کرده و تمام مقدمات کار را فراهم نموده و شن و ماسه و بقیه مصالح را آماده کرده و... بسیار قانع و متواضع کار انجام میداد.

** اگر چیزی قسطی میگرفت استفاده نمی کرد تا قسطش کامل پرداخته شود.

**پدر من ۷ سال زمین گیر بود که ۵ سال آخر خیلی شدید شده بود و حتی احتیاج به عوض کردن لباس داشت؛ "شاهزنان" به بهترین نحو از او پرستاری می کرد طوری که هیچ کس متوجه نمیشد پدر من چنین مشکلی دارد. مطمئنم که کمتر زنی پیدا میشود که چنین دلسوزانه برخورد کند.

**زمانی که یکی از پسرانم شهید شده بود برای چهلمش من جبهه بودم ، خودش گفت من مراسم را  می چرخانم شما به جبهه بروید و بجنگید. 

**سال ۶۶ به مکه رفتیم؛ بعد از عملیات کربلای ۶ از طرف سپاه جهت زیارت خانه خدا عازم مکه شدم؛ قبل از رفتن گفتم همسرم هم باید حتما بیاید اول قبول نکردند ولی بعد هر طور که بود رضایتشان را جلب کردم و با هم رفتیم.

نحوه شهادت 
**در مقابل مسجد جده بودیم که شرطه های عرب مرا زدند به طوری که روی زمین افتادم آمد مرا نجات بدهد که به او شلیک کردند و به زمین افتاد. دیگر چیزی نفهمیدم، وقتی به بیمارستان رفتم متوجه شدم حاج خانم نیامده؛ ته دلم خالی شد.. فهمیدم حتما اتفاقی افتاده.

در بیمارستان افسری از من پرسید چرا جانباز شده اید گفتم صدام حمله کرد و در جنگ این طور شدم گفت شما و عراق مسلمانید نباید بجنگید گفتم عراق چون حزب بعث است اصلا رژیمش را قبول ندارم من دو فرزندم شهید شده اند و خودم هم جانباز هستم حاضر هستم که فرزندان دیگرم را هم در راه انقلاب و اسلام بدهم و هیچ ترسی ندارم . او از جواب من خوشش آمد و گفت: شما استراحت کنید، بعدازظهر به بیمارستان عبدالعزیز بیا ،اگر همسرت شهید یا اسیر باشد خودم تحویل می دهم.
طبق قرار رفتم. ما را به هلال احمر عربستان بردند و از بین عکس ها "شاهزنان" را نشناختم، فکر کردم خانم دیگری است، اما از شماره عکسش تشخیص دادند که همسرم است. چون او کارت همراهش نبود، مجهول الهویه بود. بعداز ظهر به بیمارستان برگشتم، سرهنگ را دیدم و گفتم همسرم را شناسایی کردم. او برگشت به من گفت: دختر رسول الله مظلوم شهید شد و همسر شما هم مظلوم به شهادت رسید. به شما تبریک میگویم.
قبل از اینکه او را پیدا کنم گفتم خدایا اگر زنده یا شهید است خوابش را ببینم.
همان شب خواب دیدم که با لباس احرام وارد کاخ بسیار مجلل و زیبایی شد که هفت در داشت. درها قفل داشتند اما دست که به در زد باز شدند؛ گفت اینجا منزلگاه من است، گفتم من را راه میدهید گفت هنوز زود است.

همسر شهید در مورد وصیتنامه شهید گفت: وصیت ایشان در زندگی خویش توصیه به صبر و احترام به بزرگتر ها و کمک به دیگران و از همه مهمتر خالی نگذاشتن جبهه ها بود.

شادی ارواح طیبه شهدا صلوات

منبع: شهدای البرز

چهار شهید و یک جانباز سهم یک خانواده از جنگ