- جمعه ۱ تیر ۰۳
- ۲۲:۴۳
نــام : سهراب
نـام خـانوادگـی : عیسی پور باروق
نـام پـدر : برات
تـاریخ تـولـد :۱۳۴۱/۰۷/۱۵
مـحل تـولـد : اردبیل
سـن :۳۶ سـال
دیـن و مـذهب :اسلام شیعه
وضـعیت تاهل :متاهل
شـغل :پاسدار سپاه پاسداران
تـاریخ شـهادت :۱۳۷۷/۱۰/۲۰
مـحل شـهادت :شهادت تهران
نـحوه شـهادت :حوادث ناشی از جراحت
پانزدهم مهر ۱۳۴۱، در اردبیل چشم به جهان گشود. پدرش برات و مادرش،سنبله خانم نام داشت. تا پایان کارشناسی در رشته ادبیات درس خواند. پاسدار(رزمنده) بود. ازدواج کرد و صاحب دو پسر و دو دختر شد. از سوی سپاه پاسداران در جبهه حضور یافت. در سال 61 در شلمچه مجروح شیمیایی شد. بیستم دی ۱۳۷۷، در تهران بر اثر عوارض ناشی از مصدومیت شیمیایی شهید شد. مزار او در بهشت زهرای تهران واقع است.
شهید سهراب (یاسر) عیسی‌پور متولد سال 1341 در روستای باروق از توابع استان اردبیل است که در سنین نوجوانی به تهران آمد. از همان سنین با ورزش رزمی «کونگ فو» آشنا شد و با استعدادی که از خود نشان داد، مورد توجه ویژه اساتید سرشناس این رشته قرار گرفت. بعد از انقلاب و با آغاز جنگ، سهراب به سربازی رفت و در سال 61 در منطقه شلمچه دچار عارضه ناشی از بمباران شیمیایی شد. عیسی‌پور در طی هشت سال دفاع مقدس به دفعات مجروح شد. وی سرانجام پس از 14 روز کما ، در 20 دی ماه سال 1377 در بیمارستان ایران مهر به دلیل مجروحیت شیمیایی به درجه رفیع شهادت نائل گردید.
استاد عیسی پور که سالهای نوجوانی و جوانی خود را زیر نظر اساتید شاخص این رشته در ایران گذرانده بود و مدارج بالایی را طی نموده بود، این ورزش را با فرهنگ ارزشی ایرانی و اسلامی آمیخته نمود و توانست جوانان زیادی را تربیت و آموزش دهد تا بدانجا که تعدادی زیادی از این شاگردان از کلاسهای رزمی ایشان به جبهه های حق علیه باطل اعزام و عده ای نیز به شهادت رسیدند.
خاطرات دوستان و شاگردان
با او همسفر قم بودیم. زیارت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها و بعد هم جمکران. تمام لحظاتی که در جمکران بود را در سجده افتاده بود و به جز گریه کاری نمی کرد. یک سال در پایان ماه رمضان با او همراه بودم و تا صبح عید در مجلس کوچک نشستم. اذان صبح که دادند او از جا برخواست و من دستم به محل سجده او خورد دیدم از اشک های اش کاملاً خیس است. همه استاد را به هنرهای رزمی اش می شناسند. اما ما او را فقط به قلب صاف و زلال اش می شناسیم
اگرچه در ورزش هم سرآمد بود اما قلبی به آن آرامش و اطمینان و دلی به آن وسعت کجا یافت می شود؟ هنوزم هستند کسانی که نه فقط در شب های قدر و سالروز تولد او بلکه در بسیاری از ایام به یاد استادند و از او طلب شفاعت می کنند. استاد عزیز و مهربان! ما را به نزد خود فراخوان. ما را شفاعتی کن تا از تو جا نمانیم. ما را نیز با خود همراه کن. تو همیشه در همراهی بی دریغ بودی و اینک هم این نعمت والا را از ما دریغ نکن. چشمان منتظر ما همیشه در انتظار دیدار توست. خداوند تو را با اهل بیت علیهم السلام و با شهدای کربلا و با جمع انبیاء و اولیاء و ابرار دائماً محشور فرماید و ما را نیز با تو.
دلنوشته
شهید شب قدر، جانباز شهید
شیعهٔ واقعی حضرت امیرالمومنین {ع}
فرزند سلحشور حیدر کرّار
افتخار حزب الله، قهرمان ما
"شهید سهراب (یاسر) عیسی پور"
-استاد بزرگ «کونگ فو توآ»
(صاحب سبک ببر خونین)
متولد : اردبیل (بزرگ شده تهران)
-جانباز شیمیایی دفاع مقدس
-عضو گردان کمیل
لشگر ۲۷ حضرت محمّد رسول الله {صلی الله علیه و آله و سلم}
شهادت = ۱۳۷۷/۱۰/۲۰
مصادف با شب بیست و سوم ماه رمضان
مزار = گلزار شهدای بهشت زهرا {س}
قطعه ۲۹ / ردیف ۲۲ / شماره۷
جوان؛ سر نترس دارد و آرزوهای دور و دراز
چه رسد به آنکه رزمی کار هم باشد
هم آرزویش بلند است، هم همتش
سهراب می خواست، استاد بزرگی شود
شبیه (ابراهیم) میرزایی، قهرمان کونگ فو
خیلی هم تلاش می کرد
خیلی ها هم امیدوار بودند به جاهایی برسد
امّا وقتی عاشق شد، راهش عوض شد
همه چیزش عوض شد
فکر و هدفش و زندگی کردنش
وقتی عاشق خمینی شد
جوان دیگری شد
جوانی که می توانست مثل دیگر شاگردهای میرزایی برود خارج
اما نرفت، ماند و در زیرزمین های مسجدها، باشگاه راه انداخت
بچه ها را جمع کرد توی مسجد و بعد راهی جبهه کرد
خودش بیشتر از بچه های باشگاه، جبهه می رفت
جنگ که تمام شد، راهش را ادامه داد
این بار هم بچه ها را مرد بار آورد
نه بزن بهادر
جنگ برای ما تمام شده بود، اما برای او نه
او که هنوز آثار جنگ در بدنش بود
همین آثار، بارها او را به بیمارستان کشاند
هر چند نتوانست، پایبندش کند
آثاری که بند پایش را از زمین گُسست
و او را در شب قدر به آسمان کشاند
بعد از چهارده روز کما
پاسدار بسیجی، استاد شهید، سهراب (یاسر) عیسی پور
هدیه به روح بزرگ و ملکوتی او
الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و َعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَالْعَنْ أعْدائَهُم أجْمَعِین
