یاد شهیدان 🌹

بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم
والحمدللَّه ربّ العالمین و الصّلاة والسّلام على سیّدنا و نبیّنا أبى القاسم المصطفى محمّد و على آله الأطیبین الأطهرین سیّما بقیةاللَّه فى الأرضین.
از اعماق دل به همه ى شما عزیزان سلام عرض مى کنم: جوانان عزیز، پدران و مادران، فرزندان شهدا، همسران عزیز شهیدان و مادران صبور شهداى عزیزمان.
این جلسه و جلسات مشابه این در همه ى سفرها، براى من یکى از شورانگیزترین جلسات است. یادگاران ایثار و شهادت؛ آن کسانى که شربت صبر در راه خدا را چشیدند؛ «و بشّر الصّابرین الّذین اذا اصابتهم مصیبة قالوا انّا للَّه و انّا الیه راجعون اولئک علیهم صلوات من ربّهم و رحمة».
در قرآن یکى از کم نظیرترین تعبیرات، این تعبیر است. صلوات و رحمت خدا بر آن صابران که مصیبت و حادثه ى گزنده را تحمل مى کنند و با روى باز با آن مواجه مى شوند. مادرى که دسته گلِ عزیز خود را در طول سالیان دراز بزرگ کرده و به برگ و بار رسانده؛ پدرى که آرزوىِ جوانى فرزند را در طول سالیان دشوارِ تربیت همواره در دل پرورانده، ناگهان خبر مى شود که این جوان در جبهه ى جنگ به شهادت رسید؛ صبر مى کند. خبر شهادت به همسر محبوب او مى رسد؛ یارِ دورانهاى تلخ و شیرین زندگى و دلِ پیوند خورده ى با دلِ این زن؛ خیلى اینها سخت است؛ خیلى سخت است؛ اما مردم ما با بازترین چهره و شیرین ترین برخورد، این سختی ها را تحمل کردند. این گزافه نیست اگر بگوییم در هیچ ملتى و در هیچ جنگى، آزمایشى که ملت ما دادند، پیش نیامده است. خود جنگ یک داستان است، دنباله هاى جنگ - یعنى خانه هاى رزمندگان، خانه هاى شهیدان، خانه هاى جانبازان، خودِ آن جانبازان - یک داستان دیگرى است؛ این داستان دوم گاهى از آن داستان اول گزنده تر است. صبرِ پدر و مادر و همسر و فرزند در فقدان عزیزشان در جبهه، گاهى دشوارتر از صبر خود آن رزمنده است در زیر گلوله هاى آتش بار دشمن. این صبر را مردم نشان دادند. من با پدران شهدا، مادران شهدا و همسران شهدا زیاد نشست و برخاست کرده ام و مى کنم؛ داستانها و ماجراها در این دیدارها از زبان آنها شنیده ام که حیرت آور است. شماها هم مى دانید.

در همین استان مؤمن و غیور و شجاع شما - این استان از لحاظ تعداد نسبى رزمندگان، جزو استانهاى درجه ى یک کشور محسوب مى شود. این سه هزار شهید نسبت به جمعیت استان و آن تعدادى که از این استان براى شرکت در دفاع مقدس یک یا چند بار به جبهه رفته اند، یکى از رتبه هاى بالا بین استانهاى کشور است - ماجراهاى عجیب در این زمینه وجود دارد که شماها بیش از من مى دانید:
آن پدرى که با دو فرزندش در جبهه است و هر دو فرزند در یک روز شهید مى شوند، از مسئولان سپاه آمار و اسم شهدا را مى پرسد؛ وقتى آنها اسم شهدا را به آن پدر مى دهند، مى گوید این دو، پسران من هستند؛ خم به ابرو نمى آورد. فقط مى گوید مى خواهم با پیکر پاک آنها حرف بزنم؛ و او را بالاى سر دو شهیدش مى برند. این، شبیه افسانه هاست؛ اما واقعیت است.
آن سه نوجوانى که از مهدى شهر با هم پیمان مى بندند که هر کدام شهید شدند، آن دو نفر دیگر را در روز قیامت پیش خداوند شفاعت کنند؛ سه تا نوجوان و هر سه شهید مى شوند؛ نام اینها را شماها مى دانید؛ داستان اینها را شماها مى دانید. اینها جزو ماجراهاى فراموش نشدنىِ تاریخ است. اینها چیزهایى نیست که از خاطره یک ملت برود.

آن جوان دلاورى که در جبهه جانباز مى شود؛ بعد از جانبازى، شرکت و فعالیت او در جبهه آنچنان است که او را گاهى روى دوش مى گیرند و براى شناسایى مى برند؛ بارها جانباز مى شود. دو نفر از این شهدا را ما داریم؛ همین شهید محمود اخلاقى که اینجا عکسش هست؛ یکى هم شهید شوکت پور. اینها اول جانباز شدند؛ در حال جانبازى به جبهه رفتند و بعد هم در نهایت، شهید شدند. خانواده هاى سه شهید، خانواده هاى دو شهید؛ اینها خیلى مایه ى افتخار است.
ما اگر این دستاوردها را هم نداشتیم - همه ى این دستاوردها متعلق به خون این عزیزان شماهاست: این عزت ملى، این پیشرفت علمى، این استقلال سیاسى، این زنده ماندن آرمانهاى انقلابى و سخنان امام، که همه ى اینها چیزهایى است که براى یک ملت آسان به دست نمى آید، این ایستادگى در این راه، این روزبه روز مدارج ترقى را در بخشهاى گوناگون طى کردن و پیش رفتن، از یک ملت ضعیف و عقب مانده و فراموش شده به یک ملت مطرح در سطح بین المللى تبدیل شدن - باز این یادگارها و خاندانهاى شهدا و این شجاعتها و عظمتهایى که اینها آفریدند، در تاریخ ماندنى بود و افتخار کردنى.
همین تیپ مستقلِ قائم که از سال ۶۵ تشکیل شده است، تا آخر جنگ - تقریباً در طول دو سال و نیم - در بیست و پنج عملیات آفندى و پدافندى شرکت کرده است. این شوخى است؟! بیست و پنج عملیات! رزمندگان این استان، تیپ قائم را سال ۶۵ تشکیل دادند و قبلش هم در قالب لشگر هفده على بن ابى طالب و تیپ امام رضا (علیهماالسّلام) از سمنان و شاهرود و دامغان و گرمسار و سراسر این استان به جبهه ها مى رفتند و فعالیت مى کردند. آنها به جاى خود محفوظ؛ اما از وقتى این تیپ تشکیل شد، در طول تقریباً دو سال و نیم، در بیست و پنج عملیات آفندى و پدافندى شرکت کردند؛ این ارزش یک مجموعه ى مردمى را نشان مى دهد؛ قدرتِ اراده ها را نشان مى دهد؛ صبر خانواده ها را نشان مى دهد. همین تیپ قائم در عملیات مرصاد مهمترین نقش را ایفا کرد. شنیدم که نقش تیپ قائم در عملیات مرصاد آنچنان بود که اگر نبود، دشمن ممکن بود تا کرمانشاه پیش بیاید. آن که ایستاد، تیپ قائم بود. اینها در تاریخ مى ماند.
ستادهاى پشتیبانى جنگ این استان - که من دیروز هم در سخنرانى عمومى اشاره کردم که مربوط به جهاد سازندگى بود - در مجموعه هاى مهندسى - رزمى کارهاى برجسته اى انجام دادند. آنچه که به من گزارش کردند اینها بیست و پنج هزار کیلومتر در جبهه جاده ساخته اند؛ چهار هزار کیلومتر خاکریز زدند! رقم را ببینید! نقل مى کنند پسر بچه ى چهارده، پانزده ساله پشت فرمان بولدوزر نشسته بود و خاکریز مى زد؛ از بس کوچک بود، پشت فرمان دیده نمى شد! گاهى مى خواست جلوش را ببیند، مجبور بود از روى صندلى اش بلند شود و ببیند؛ این بچه تا صبح خاکریز زد. این جوانها کجایند؟ در بین شماهایند؛ در میان این ملتند. این اراده ها کجایند؟ اینها تشکیل دهنده ى اراده ى عمومى ملت ایران هستند و از بین نمى روند.
بعضى دل خوش کردند و گفتند هر چه از انقلاب دورتر بشوید، انقلاب کمرنگ تر خواهد شد. مى بینند که نشد. آن اراده هایى که مى ایستد و اعلام مى کند که در مقابل تهدید ابرقدرتِ زیاده طلبِ جهانى از چیزى نمى ترسد، همین اراده هاست؛ همین هایند؛ و جوانهایى که پشت سرِ اینها آمده اند.

امروز نسل جوان ما در برابر هر امتحانى مثل همان نسل جوان دوران جبهه است. بعضى با دیدن یک ناهنجارى در یک دختر یا پسرى در خیابانى یا در محیطى، فوراً قضاوت مى کنند که نسل جوان ما از بین رفت؛ نه آقا! آن وقت هم داشتیم. نسل جوان، نسل جوانِ مؤمنى است. در آزمونهاى دشوار است که یک ملت را مى توان شناخت؛ یک ملت در آزمونهاى دشوار خودش را نشان مى دهد. نخبگان یک ملت تأثیر خودشان را در سرنوشت کشورشان آن وقتى مى توانند نشان دهند که آزمایشهاى دشوار پیش بیاید.
یک روز - در شهریور ۱۳۲۰ - چند لشگر از شرق و چند لشگر از غرب وارد کشور شدند و چند تا هواپیما در آسمانها پیدا شدند؛ نیروهاى نظامى آن روزِ کشور از پادگانها هم گریختند! نه فقط در جبهه ها نماندند، بلکه آنهایى هم که در پادگان بودند، خزیدند تو خانه ها و خود را مخفى کردند! یک روز هم همین ملت ساعت ۲ بعد از ظهر امام اعلام کرد که مردم بروند پاوه را از دست دشمنان خارج کنند؛ مرحوم شهید چمران به خود من گفت: به مجرد اینکه پیام امام از دیوار پخش شد، ما که آنجا در محاصره ى دشمن بودیم، احساس کردیم که دشمن دارد شکست مى خورد. بعد از چند ساعت هم سیل جمعیت به سمت پاوه راه افتاد. من ساعت چهار و پنج همان روز در خیابان به طرف منزل امام مى رفتم؛ دیدم اصلاً اوضاع دگرگونه است. همین طور مردم در خیابانها سوار ماشینها مى شوند و از مراکز سپاه و مراکز مربوط به اعزام جبهه، به جبهه ها مى روند. این همان مردمند؛ اما فکر و محتواى ذهن تغییر پیدا کرده است؛ آرمان پیدا کردند؛ به هویت خودشان واقف شدند؛ خود را شناخته اند. همین طور باید پیش برود.

شهداى برجسته ى این استان زیادند. عکس بعضى از اینها را اینجا نصب کرده اند. شهید شاهچراغى، شهید سید کاظم موسوى - که از شهداى هفتم تیر است - شهید سید کاظم کاظمى، شهید حسن شوکت پور، شهید محمود اخلاقى، شهید همتى - که فرمانده ى ناوچه ى پیکان بود - شهید سید احمد نبوى، شهید حسن عرب عامرى، شهید مرتضى شادلو و شهداى فراوان دیگر؛ فرزندانِ برجستگانِ این حوزه و این مجموعه: فرزند حضرت آقاى اخترى، فرزند حضرت آقاى نصیرى؛ اینها خیلى ارزش و اهمیت دارند. استان شما از این جهت استان پُرافتخارى است و این را قدر بدانید.
جوانهاى عزیز بدانند که شناسنامه ى یک ملت و یک قوم با این چیزها تعیین مى شود؛ اینهاست که تعیین کننده است؛ اینهاست که اگر امروز شما آن را ساختید، فرداى خوبى در اختیار شماست. کسانى که در دنیا به جایى رسیدند و ملتهایى که عظمتى کسب کردند، این طورى کسب کردند. البته اکثر آن ملتها امیدى به سرنوشت شخصى خودشان بعد از پایان این دوران حیات ظاهرى نداشتند؛ خیلى هایشان هم امید به آینده نداشتند؛ اما شما دارید. «انّ اللَّه اشترى من المؤمنین أنفسهم و أموالهم بأنّ لهم الجنّة»؛ این جان را خداى متعال با بهشت معامله مى کند. «هى فلا تبیعوها بغیرها»، مبادا این جان با ارزشِ انسانى را به غیر بهشت بفروشید. ارزش جان شما بهشت است. جان شما ارزشى به قدر بهشت دارد.

آنچه که براى یک انسان اهمیت دارد، این است؛ موفقیت در این دنیا، چشم انداز خوب و در نهایت چشم انداز رضوان الهى و بهشت الهى است. این با مجاهدت به دست مى آید، با صبر به دست مى آید، با پرهیزگارى و پاکدامنى به دست مى آید و با تلاش خستگى ناپذیر به دست مى آید. در مقابل چالشهایى که دشمن آفریده، انسان سختى هایى را تحمل مى کند؛ اما قرآن به ما مى گوید از این سختیها نترسید: «ان تکونوا تألمون فإنّهم یألمون کما تألمون»؛ اگر شما از ناحیه ى آسیب دشمن رنجى را تحمل مى کنید، دشمن هم از ناحیه ى مقاومت، صبر و رشادت شما رنجهایى را تحمل مى کند؛ اما با این فرق: «و ترجون من اللَّه ما لا یرجون»؛ چشم انداز براى شما چشم اندازِ روشن است، اما براى دشمن نه. مسئله ى شهادت و مسئله ى جهاد در اسلام این است: تلاشِ از همه سو سود، بدون زیان؛ تلاشِ صادقانه اى که به زندگى انسان معنا مى دهد؛ جهت حرکت انسان رامعین مى کند؛ چشم انداز آینده ى زندگى را به عنوان یک ملت، چشم انداز روشن و تابناکى مى کند و چشم انداز سرنوشت نهایى انسان را به عنوان یک فرد، رضوان الهى قرار مى دهد؛ این جهاد و شهادت اسلام است؛ هیچ چیز جاى این را نمى گیرد.
پروردگارا! رحمت و رضوان خود را بر ارواح طیبه ى شهیدان ما نازل کن. پروردگارا! صبر کامل و اجر فراوان به خانواده هاى عزیز شهدا مرحمت کن. پروردگارا! مرگ ما را جز به شهادت در راه خودت قرارمده.
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته

منبع: پایگاه دفتر مقام معظم رهبری