بانوی شهیده زهرة السادات مهدوی

نام: زهره السادات

نام خانوادگی: مهدوی

نام پدر: تاج الدین

شماره شناسنامه: 1986

محل صدور: اصفهان

تاریخ تولد: 1339/06/29

تاریخ شهادت: 1365/10/23

شغل: دانشجو

محل شهادت: اصفهان - منطقه 2 اصفهان

حادثه منجر به شهادت: بمباران هوایی توسط هواپیمای دشمن بعثی

شهیده زهره السادات مهدوی در سال ۱۳۳۹ در خانواده ای مذهبی در شهر اصفهان به دنیا آمد . اصالت خانوادگی و تقید به ارزشهای اسلامی باعث شده بود که او تحت تأثیر جو حاکم قبل از انقلاب قرار نگیرد به طوری که در دوران تحصیلات دبیرستانی در مدرسه بهشت آیین در مسابقه عکاسی رتبه اول را در سطح استان اصفهان به دست آورد و از وی برای شرکت در اردوی سراسری رامسر دعوت گردید. اردویی که آرزوی بسیاری از دختران شرکت در آن بود ؛ ولی وی تنها به دلیل وضعیت نا بهنجار و ضد ارزشی حاکم بر اردو از شرکت در آن خودداری کرد.
همزمان با اوج گیری انقلاب ، او از کسانی بود که در اثر راهپیمایی‌ها علیه نظام ستمشاهی شرکت فعال داشت. با پیروزی اقلاب ؛ وی با یکی از همافران نیروی هوایی ازدواج کرد و صاحب دو فرزند گردید و از دلایل مهم ازدواجش با یک فرد ارتشی می توان چهره ممتاز و شاخص همافران را در کوران انقلاب و بخصوص رژه آنها را در برابر رهبر کبیر انقلاب امام خمینی «ره» به خاطر آورد .
بعد از ازدواج با وجود داشتن دو فرزند به دلیل علاقه به مبانی اسلام با تغییر رشته در کنکور ادبیات عرب در دانشگاه اصفهان پذیرفته شد و به تحصیل مشغول گردید . از ویژگی‌های بارز وی می توان به حسن خلق و برخورد مناسب و منطقی با مسائل و مشکلات و دلسوزی برای تحقق آرمانهای اسلامی را نام برد وشاید همین شایستگی بود که او را به چنین لیاقتی رساند که توانست به عالیترین درجه مقام انسانیت نائل گردد و در سال ۱۳۶۵ در بمباران هوایی دشمن بعثی همراه با دو فرزند دلبندش و مادر و برادرش به فیض عظیم شهادت رسیدند.

سردار شهید علی محمد نقیبی

ولادت : ۱۳۴۱ الیگودرز 

محل شهادت: استان سلیمانیه عراق، منطقه عملیاتی ماووت  

تاریخ شهادت : ۱۳۶۶/۲/۲ 

مسؤلیت در زمان شهادت : فرمانده یکی ازمحورهای عملیاتی لشگر ۵۷ حضرت ابوالفضل علیه السلام

زندگینامه سردار شهید علی محمد نقیبی

شهید ابوالفضل مهدیار

سرلشکر خلبان ابوالفضل مهدیار در 2 خرداد سال 1327 در شهر قم متولد شد.

بعد از آموزش اولیه زبان انگلیسی و خلبانی هواپیما جنگنده در ایران به کشور آمریکا اعزام شد و بعد از آموزش جنگنده توانست به درجه آموزش پیشرفته هواپیما جنگنده برسد و در سال 54 گواهینامه خلبانی شکاری بمب افکن جنگنده فانتوم را دریافت کرد.

از سال 1354 الی 1356 در پایگاه شکاری شیراز خدمت می کرد و در سال 56 به پایگاه شهید نوژه همدان منتقل شد.

سردار شهید حاج محمدرضا بارفروش نیز در پیروی از امر ولایت ، در دفاع از اسلام و کشور اسلامی در جبهه حضور یافت در عملیات های محرم و رمضان شرکت کرد . 24 تیرماه 1361 در عملیات رمضان به شدت مجروح شد به گونه ای که حدود یک سال به خارج از کشور جهت درمان اعزام شد .

سرتیپ پاسدار شهید حاج رضا بارفروش با داشتن 70 درصد جانبازی تحصیلات خود را تا دوره لیسانس نظامی دافوس ادامه داد .وی دانشجوی دوره دکترای عالی جنگ بود و در طول خدمت خود در مسئولیتهای مشاور امور اقتصادی فرمانده نیروی زمینی سپاه ، مدیرعامل مجتمع خودکفایی و سازندگی ظفر ، مسئول مرکز خدمات پرسنلی سپاه غرب کشور ، عضو هیئت مدیره سازمان تحقیقات و جهاد کفائی و نماینده بنیاد تعاون سپاه مرکز در استان باختران انجام وظیفه کرد .

وی دهم بهمن ماه 1376 در حین بازگشت به محل ماموریت خود در اثر سانحه تصادف به همراه همسرش به دیار حق شتافت و پسرش را به یادگار گذاشت .

متن وصیتنامه شهید محمدرضا بارفروش

زندگینامه حضرت ام البنین (س):

فاطمه کلابیه معروف به ام‌البنین (زادهٔ ۵ قمری، کوفه)، پدر آن حضرت حزام بن خالد و مادرشان لیلی دختر شهید بن ابی عامر است. همسر امام اول شیعیان، علی بن ابی طالب(ع) است. پس از درگذشت فاطمه زهرا، علی با معرفی برادرش عقیل با فاطمه کلابیه ازدواج کرد.

حضرت ام البنین چهار پسر به نام‌های: عباس، عبدالله، جعفر و عثمان، ام‌البنین داشت که هر چهار فرزند او در کربلا به شهادت رسیدند.

امّ البنین، پس از شهادت فرزندانش، همه روزه به بقیع می رفت و به یاد فرزندان شهیدش مرثیه های بسیار سوزناکی می خواند و مردم مدینه نیز به ندبه و نوحه او گوش فرا می دادند تا جایی که مروان بن حکم - این دشمن اهل بیت- نیز همواره به نوحه خوانی او حاضر شده و می گریست.

رحلت حضرت ام البنین (ع):

از تاریخ وفات ام البنین اطلاع دقیقی در دست نیست. معروف است که او در ۱۳ جمادی‌ الثانی ۶۴ق از دنیا رحلت فرمودند. شیرزنی که فرزندان خود را در راه دفاع از حریم ولایت به میدان نبرد فرستاد و پس از شهادت آنان، با صبر و بردباری اسوه زنان در طول تاریخ شد.

حضرت ام البنین (س) را در قبرستان بقیع در کنار مزار امام حسن مجتبی (ع) و فاطمه بنت اسد، مادر امام علی (ع) به خاک سپردند. اگر چه جسم او در خاک است، اما روح بلند او و صفات کریمه و عظیمه وى نام او را به بلنداى آفتاب زنده نگاه داشته است و در پرتو صفات این بانوى فاضله انسانهایى تربیت‏ شده ‏اند که در تاریخ مانا و ماندگار خواهد بود.

رحلت حضرت ام البنین (س) را بر همه شیعیان خصوصا به مادران و همسران محترم شهدا و جانبازان تسلیت عرض می کنیم. 

خواب شهید و سفارش نماز استغاثه به حضرت زهرا (س) برای جمع شدن فتنه اغتشاشات

نماز استغاثه به حضرت زهرا (سلام الله علیها)

شهید مدافع امنیت سلمان امیراحمدی ، شهدای تهران

پروردگارا ! رحمت و رضوان خود را بر ارواح طیبه شهیدان ما نازل کن. پروردگارا ! صبر کامل و اجر فراوان به خانواده هاى عزیز شهدا مرحمت کن. پروردگارا ! مرگ ما را جز به شهادت در راه خودت قرار مده.

📌 شهیدی که ظهر عیدغدیر عروسی گرفت و خودش روزه بود

🔹️ برای خطبه عقد به محضر امام شرفیاب شدیم. حضور در جوار امام امت شوری وصف ناپذیر در دلم ایجاد کرده بود

◇ از هیجان این پیوند در حضور ایشان سینه‌ام گنجایش قلب تپنده‌ام را نداشت. امام لب باز کرد و خطبه عقد ما را جاری کرد. بعد به‌عنوان هدیه عقد، این جمله را به ما هدیه کرد: «عزیزانم گذشت داشته باشید، با هم بسازید ان‌شاءالله که مبارک باشد.»

🔹️ علی قبل از اینکه به نزد امام برویم به من گفته بود: «ما فقط در دنیا زن و شوهر نخواهیم بود بلکه در بهشت نیز با هم هستیم، بعد هم این آیه را برایم تلاوت کرد: «هم و ازواجهم فی ضلال علی الارائک متکئون...»

◇ عروسی را به خاطر خانواده شهدا ظهر گرفتیم.

◇ گفتم: ناهار بخور. گفت روزه‌ام!

گفتم :روز عروسی

گفت: نذر داشتم، اگر روز عروسیم عید غدیر بود روزه بگیرم!

گفت: دعا می‌کنم, امین بگو!

🔹️ گفت :خدایا همان‌طور که عید غدیر به دنیا آمدم، عید غدیر ازدواج کردم، شهادتم را عید غدیر بذار!

◇گفتم: امین

🔹️ هر عید غدیر منتظر شهادتش بودم. عید غدیر سال ۱۳۶۶ شهید شد.

◇ راوی: همسر شهید حاج علی کسائی

شادی روحش فاتحه با صلوات 🌹

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، چشمانش به تلفن منزل دوخته شده است، در دلش آشوب است و آرام و قرار ندارد. طه خواب است و منتظر آمدن پدر که گفته بود می‌آید. آقا مرتضی حرفش حرف بود، زیر قولش نمی‌زد.

با همه دلواپسی نهار را هر طور بود برای طه درست کردم او را غذا دادم اما خودم نتوانستم چیزی بخورم. استرسی عجیب در دلم افتاده بود و از خانه بیرون نرفتم و منتظر زنگ تلفن بودم. عقربه‌های ساعت 17 را نشان می‌داد تلفن خانه زنگ خورد، طه به‌سمت گوشی رفت اما زودتر خود را رساندم تا او برندارد. در صدای پشت تلفن بغضی نهفته بود بغضی که می‌خواست خبری را به من بدهد اما جرئت بازگو کردن نداشت.

اضطراب بر من غلبه کرده بود دیگر خود را برای شنیدن هر اتفاقی آماده کردم. خبر کوتاه بود اما دردناک. آن خبر کوتاه پایان همه دیدارهای من و مرتضی بود و از آن روز باید برای طه هم پدر و هم مادر باشم.