شهادت نیروهای هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران هریک به سهم خود بیان کننده حماسه­‌ای زیبا است و شهادت خلبان غلامرضا چاغروند نیز از این پدیده مستثنی نیست.

غلامرضا چاغروند سال ۱۳۵۳ در هوانیروز استخدام شد و پس از گذراندن دوره­‌های (نظامی – زبان انگلیسی – پرواز بالگرد) در تهران و پایگاه مرکز آموزش اصفهان، با درجه ستوانسومی و پرواز با «بالگرد ۲۱۴ » به پایگاه هوانیروز کرمانشاه منتقل شد.

خلبان چاغروند نیز همانند دیگر نیروهای هوانیروز با آغاز جنگ تحمیلی، به جبهه­‌های جنگ غرب و جنوب شتافت و جان‌فشان پرواز کرد. آخرین ماموریت این خلبان جسور و با ایمان هوانیروز در بعد از ظهر ۱۲ مهرماه ۱۳۵۹ بود. در آن روز، چاغروند و کمک خلبان ستوانیار حسین مصری و «کروچیف(مهندس پرواز)» گروهبان‌یکم عادل موسوی عازم ماموریتی از کرمانشاه به ایلام و دهلران می­‌شوند.

آنها پس از انجام مأموریت در دهلران، با سوار کردن ۷ نفر نظامی (ستوانیار حشمت­‌اله شایان، ستوانیار آزادی، استوار خانی­‌آبادی، گروهبان درویشی، گروهبان اقبالی، گروهبان نجفی و کارمند عطایی) عازم بازگشت می­‌شوند. در مسیر زمانی که به منطقه­‌ای با نام دهات جالیز (بین موسیان و دشت عباس قرار دارد)، می­‌شوند، بالگرد آنان مورد اصابت گلوله دشمن قرار می­‌گیرد و ضمن آسیب رسیدن به بالگرد، کمک خلبان نیز مجروح می­‌شود.

خلبان چاغروند که بر اثر آسیب دیدگی بالگرد قادر به پرواز نبوده، برای سالم ماندن سرنشینان اقدام به فرود اجباری در بین نیروهای دشمن می­‌کند.

دشمن با اسارت بالگرد و سرنشینان یک مصاحبه رادیویی برای خوراک تبلیغاتی در همان محل تدارک می‌بیند اما خلبان چاغروند در مقابل خواسته آنها مبنی بر اسائه به ساحت امام و مسئولان، مقاومت می‌کند به همین خاطر همان جا او را شهید و دفن می­‌کنند.

بازنگشتن بالگرد به پایگاه کرمانشاه تا مدتی در هاله ابهام می­‌ماند تا اینکه مصاحبه چند نفر از سرنشینان بالگرد از رادیو عراق شنود می­‌شود. اقوام خلبان چاغروند با اطلاع از این شنود به کمیته هلال احمر مراجعه و خواهان وضعیت او می­‌شوند که مسئولین از نبودن نام او در اسرا خبر می­‌دهند. آنها این پیگیری را ادامه داده و از طریق نامه­‌نگاری عادل موسوی با خانواده­‌اش پی به شهادت خلبان چاغروند می­‌برند.

قسمتی از متن نامه عادل موسوی به شرح زیراست: «ما درظهر همان روز یعنی ۱۳۵۹/۷/۱۲ در مرز دهلران اسیر شدیم. خلبان چاغروند شهید شد و خلبان حسین مصری را که تیر خورده بود به بیمارستان بردند. به خانواده‌های  آنها اطلاع دهید».

نیروهای تجسس هوانیروز پس از مدتی لاشه سوخته بالگرد را پیدا و به استناد نامه موسوی، خلبان چاغروند را در لیست شهدا منظور می­‌کنند.

در تاریخ ۱۳۶۲/۱۲/۴ به روایتی یک آزاده و به روایتی دیگر، چوپانی به اشتباه به پایگاه هوایی دزفول مراجعه و اطلاع می­‌دهد که ناظر تیرباران یکی از خلبان­‌های نیروی هوایی ایران به دست دشمن در منطقه بوده است.

تیم تجسس نیروی هوایی زمانی که محل مورد نظر را شکافته و تجسس می­‌کند با اسکلتی مواجه می­‌شود که لباس‌هایش پوسیده و تنها پلاک هویتی با نام خلبان هوانیروز غلامرضا چاغروند به جای مانده است. به هوانیروز اطلاع می‌دهند. مزار خلبان غلامرضا چاغروند با درجه سرلشکری و با عنوان ذبیح لرستان در آمار شهدای جنگ منظور می‌شود و مزارش در گلستان شهدای خرم­‌آباد قرار دارد.

به گزارش ایسنا، سرهنگ  دوم خلبان بهرام مرادی در یادداشتی یاد و خاطره خلبان شهید غلامرضا چاغروند را گرامی داشته است.