شهید مصطفی رئیسی

نام پدر: نعمت الله
تاریخ تولد: 1-7-1350 شمسی
محل تولد: خور - روستای چاه ملک

شغل: دانش آموز

اعزامی : بسیجی

تاریخ شهادت : 29-1-1367 شمسی
محل شهادت : فاو
مزار:  گلزار شهدای چاه ملک - شهرستان خور -( استان اصفهان )

منبع: نوید شاهد  

سامانه ملی شهدا

شهید مصطفی رئیسی
نام پدر : علی
‫تاریخ تولد : 1352/1/28‬

محل تولد: روﺳﺘﺎى‬ ‫ﻗﻠﻌﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ - ﺑﻮﺷﻬﺮ
‫ﻣﻴﺰان تحصیلات: اول ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ‬

‫تاریخ ﺷﻬﺎدت: 67/4/27‬

محل شهادت : فاو

زندگینامه :

ﺷﻬﻴﺪ در ﺳﺎل 1352 در ﺧﺎﻧﻮادﻩ اى ﻣذهبی و ﻣﺘدین در  دیده ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﮔﺸﻮد. وى ﭘﺲ‬ ‫از ﺳﭙﺮى کردن هفت ﺳﺎل از ﺑﻬﺎر زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻨﻰ رﺳﻴﺪ که ﺑﺎید ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﻰ رﻓﺖ. دوران ﭘﻨﺞ ﺳاله اﺑﺘدایی را ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﮔﺬراﻧﺪ و دوران‬ ‫ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ در رﺷﺘﻪ ﻋﻠﻮم تجربی در دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ﺷﻬﻴﺪ ﻃالقاﻧﻰ ﺑﻪ‬ ‫تحصیل ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد.

وى ﭘﺲ از ﺳﭙﺮى کردن یکسال از دوران ‫ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ در ﺳﺎل 67 ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻋﻼﻗﻪ اى که ﺑﻪ دین ﻣﺒﻴﻦ اﺳﻼم و اﻣﺎم‬ ‫ﺧﻮیش داﺷﺖ ﺑﺮاى رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ اﻗﺪام ﻧﻤﻮد و ﭘﺲ از رﺷﺎدت ها و از ‫ﺟﺎن ﮔﺬﺷﺘﮕﻰ ﺑﺴﻴﺎر در ﺟﺒﻬﻪ هاى ﺣﻖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺳﺮاﻧﺠﺎم در تاریخ‬ ‫67/4/27 ﺑﻪ درﺟﻪ رﻓﻴﻊ ﺷﻬﺎدت ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ. ‫‬‫

وبلاگ شهدای بوشهر

شهید جواد موسوی

کد ایثارگری: 6224250 نام پدر: مرتضی محل تولد: ایران ، استان مرکزی ، شهرستان خمین ، تاریخ تولد: 1344/11/05 شغل: کشاورز تحصیلات: دیپلم تاریخ شهادت: 1362/01/10 محل شهادت: 

سید جواد موسوی

نام پدر: سید مرتضی

تاریخ تولد: 5-11-1344 شمسی

محل تولد: خمین - روستای جلماجرد

نوع خدمت: بسیحی داوطلبانه

سن: 17 سال
تاریخ شهادت : 10-1-1362 شمسی

محل شهادت : گیلانغرب

گلزار شهدا: جلماجرد جدید - شهر: خمین استان مرکزی (روستای گلماگرد) شهدای روستا

نوید شاهد

شهید سیدمحمدعلی عبداللهی
نام پدر: سیدعبدالله
محل تولد: خراسان - بیرجند - روستای میناخان
تاریخ تولد: 1337
محل شهادت: سردشت
تاریخ شهادت: 1363/05/05
  مزارشهید: گلزار شهدای روستای نوفرست-بیرجند

سید محمدعلی عبداللهی فرزند سید عبدالله به سال 1337 در روستای میناخان شهرستان بیرجند دیده به جهان گشود. هنوز چند سالی از کودکی را پشت سر نگذاشته بود که از نعمت مادر محروم شد. مشکلات زندگی روستایی او را از درس خواندن بازداشت. او در کنار پدر و برادر به کارهای کشاورزی و قالیبافی مشغول شد.

وصیت نامه  شهید تیمور آمده: 

شهید یحیی ابراهیمی اردی
نام پدر: ماشاءاله
شغل: سرباز
تاریخ تولد: 4-7-1338 شمسی
محل تولد: اردبیل - روستای اردی
تاریخ شهادت : 4-2-1359 شمسی
محل شهادت : ارومیه
گلزار شهدا: قطعه:3 نام گلزار:غریبان شهر:اردبیل

نوید شاهد ، شهدای ارتش

خاطراتی از شهید یحیی ابراهیمی اردی

شهید یحیی ابراهیمی اردی سال 1338 در روستای اردی از توابع شهرستان اردبیل بدنیا آمد. تا مقطع دیپلم تحصیل کرد و همزمان با تحصیل در کنار شهدایی چون سردار جعفر خراسانی و نورالدین جهانجویی به فعالیتهای سیاسی در دوران پیروزی انقلاب اسلامی پرداخت.

مرحوم پدرش در این باره گفته است:«یحیی در راهپیمایی «عالی قاپو» آنقدر حضور داشت که تصاویرش وجود دارد. او آن روز از شدت گرما عرقش را با لباسش خشک کرده و به سراغ مجسمه شاه می‌رود و تاج شاه را به پایین می‌اندازد و خودش نیز روی آن می پَرد و خرابش می‌کند.»

با پیروزی انقلاب اسلامی به عضویت انجمن اسلامی مکتب‌الاسلام که به تازگی تاسیس شده بود درآمد و در این انجمن به جمع‌آوری کتب برای کتابخانه و تبلیغات اسلامی و نیز توزیع کتابهای اسلامی پرداخت.

یحیی پاییز سال 1358 در لباس مقدس سربازی در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل حضور یافت و بزرگترین آرزویش را پیروزی ملت و شهادت در راه خدا و حفظ خاک وطن می‌دانست.

شهید یحیی ابراهیمی اردی چهارم اردیبهشت‌ماه سال 59 در منطقه آذربایجان‌غربی به شهادت رسید.

منبع: ایسنا

شهید ماشاالله ابراهیمی سیریزی

تاریخ شهادت: 1365/10/22

زندگینامه:

ماشاءالله در روستای سی ریز از توابع شهرستان زرند کرمان به دنیا آمد. پدرش محمد و مادرش سکینه نام  داشت. تحصیلات خود را تا سال سوم دبیرستان ادامه داد. دانش آموز بود که داوطلبانه از طریق بسیج عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل شد. در چندین عملیات با مسئولیت سکاندار شرکت کرد. آنگاه در عملیات کربلای 5 در منطقه عملیاتی شلمچه در اثر اصابت ترکش خمپاره به شرف شهادت نایل آمد.

مزار پاکش در گلزار شهدای سی ریز قرار دارد. از این شهید عزیز یک وصیت نامه و تعدادی یادداشت و یک عدد نوار به جا مانده است.

یادداشت و مناجات شهید : 

شعری از شهید تیمور معظمی گودرزی

برو مادر خداحافظ که دیگر روی ماهت را نخواهم دید
دگر از گرمی آغوش پر مهرت نصیبی بر نمی گیرم
مرا دیگر نمی بوسی
دگر لبهای گرمابخش دلجویت برای من نمی خندد
برایم دیگر این دنیا به آخر می رسد مادر
دگر آن دست گرمت را بر روی گونه هایم حس نخواهم کرد
دیگر سهمی ندارم از نوازش های تو مادر
خوش آن روزی که در دامان پر مهرت مرا می پرورانیدی
و حالا من آن طفلم
به محبوبم بگو مادر من دلخسته را دیگر نمی بیند
امیدش را ببر مادر بگو فرزند من مرده است دیگر برنمی گردد
صدای ناله های زخمی ها
خروش و غرش بی وقفه ی خمپاره ها در جبهه می پیچد
مسلسلها ز بی رحمی بروی رزمنده ها ، خمپاره ها سرب می بارند
به گوشم آه درد آلود مجروحان ندایی تازه می گردد
تفنگم را به دوشم می کشم تا ناجوانمردان دشمن را از پا بیندازم
و اما لحظه ای از سوزش درد سینه ام بر پا نمی مانم
سپس بر خاک گرم جبهه می غلتم
ولی مادر برو با سربلندی زندگانی کن
که فرزند تو اینک در ره میهن شهادت را پذیرا شد
شکوه این شهادت را علف هایی که با خونم به رنگ لاله می روید به همراه نسیمی بازگو می کند مادر
شب تاریک و غمگین است من بنشسته ام اینجا
دور از بسترم مادر

به یاد گرمی آغوش پر مهرت
تفنگم را به آغوشم فشردم من
ولی ناگه صدای غرش توپی به افکار من بیچاره می خندد
به گوشم ناله ی زنجیرهای تانکی می رسد از دور
به دنبالش هزاران بمب آتش زا می ریزد از دور
خداحافظ مادر جان ...

پ.ن: این شعر جانسوز در ساعت های آخر عمر شهید در اول خرداد 1365 در منطقه جنگی حاج عمران نوشته شده

وصیت نامه شهید تیمور معظمی گودرزی

به گزارش خبرنگار حماسه و مقاومت فارس (باشگاه توانا)، سردار شهید «جمشید سلیمانی» در اوایل دهه 40 در روستای جلگه پلدختر در یک خانواده مذهبی و کشاورز دیده به جهان گشود؛ تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود و دوره راهنمایی و متوسطه را در شهرستان خرم‌آباد به پایان رساند.

وی در ادامه با شورای محلی روستا در کارهای خیر همکاری فعال داشت، شعر می‌سرود، تقوی پیشه می‌کرد، جمشید و برادرش حمید در هنگامه پیروزی انقلاب اسلامی در راهپیمایی‌های خیابانی شرکت داشت؛