یاد شهیدان 🌹

نام : علی حیدر 

نام خانوادگی : نظری

فرزند : علی اکبر

تاریخ شهادت : ۱۳۵۹/۱۱/۱۹

محل شهادت : واحد بسیج دلفان -پایگاه مقاومت

محل دفن : گلزار شهدای نورآباد دلفان- استان لرستان

سن در زمان شهادت: ۱۷ سال

ششم مهر۱۳۴۲، در شهرستان دلفان دیده به جهان گشود. پدرش علی اکبر و مادرش شیرین طلا نام داشت. دانش آموز اول متوسطه بود. نوزدهم بهمن ۱۳۵۹، به عنوان بسیجی در پایگاه مقاومت زادگاهش بر اثر اصابت گلوله سهوی به شهادت رسید. پیکرش در بهشت زهرای همان شهرستان به خاک سپرده شد.

مختصری از زندگی نامه ی شهیدعلی حیدر نظری

 101.jpg

این شهیدخونین بدن در مرداد ماه سال 1342 در نورآباد به دنیا آمد. با وجود سختی های جانکاه دوران پهلوی ایشان با هوش سرشار توانستند دیپلم تجربی آن زمان را کسب کنند که مدرک بسیار مهمی به شمار میرفت.

ایشان پس از عضویت در سپاه دلفان یک دوره ی آموزش نظامی فشرده را به مدت شش ماه در پادگان حمزه ی خرم آباد به پایان رساند و پس از آن برای آموزش بسیجیان دلفانی که قصد اعزام به جبهه را داشتند در پایگاههای بسیج مشغول خدمت شد، تا اینکه در غروب روز شنبه نوزدهم بهمن سال 59 هنگام آموزش بسیجیان بر اثر نقص فنی یکی از سلاح های آموزشی مورد اصابت سهوی گلوله قرار گرفت و به فیض عظمای شهادت نائل گردید.

این شهید خونین بدن در یک هفته ی آخر عمر مبارکشان بسیار آرزوی شهادت میکرد و بخصوص در هنگام نماز بسیار از خدا طلب شهادت میکرد.‌ روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

احمدی۱۳۹۴-۱۱-۱۹ 

خداوند روحش را با سرور شهیدان قرین گرداند بسیار جوان با استعدادی بود خیلی از بسیجیانی که اموزش های نظامی را طی میکردند نزد ایشان اموزش می دیدند اگر شهید نمی شد الان یکی از سرداران این کشور بود خداوند اموات شما و روح پدر این شهید را غرق نور ورحمت کند

کارمند: ۱۱  ۱۳۹۴

شهید علی حیدر نظری جوان با اخلاق مومن ودوست داشتنی بودند ودر بین دوستان خیلی جذاب و طرفدار داشتند خداوند روح ایشان وهمه شهدا را شاد فرماید.

نسیم دلفان 

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از بوشهر، «زهرا فارسی بندری» در تاریخ 1345/5/1 در روستای «چهار محل» دهستان رود حله از توابع بخش ریگ شهرستان گناوه استان بوشهر، در سال‌های قیام و مبارزه امام و انقلابیون در آبادان از شیرزنی بنام «خاتون علیزاده» دیده به جهان گشود.

زهرا دختری بود که برخلاف برخی همسالان خود با حجاب و پوشش مناسب بود و سعی داشت بر این ارزش مهم اهتمام ورزد.

وی دخترکی آرام و مطیع بود که مهربانی و مهر ورزی به دیگران را دوست داشت و بر سر وعده های خود ثابت قدم می ماند و نماز، حجاب و تحصیل از مهمترین اولویت هایش در زندگی بود.

زهرا پنج برادر و چهار خواهر داشت و خود فرزند ششم خانواده بود، قرآن را در جوار پدر آموخت و در کنار خواهر و برادرهایش و راهپیمایی روزهای پرشور انقلاب بر علیه رژیم طاغوتی پهلوی، حضوری پر رنگ داشت. 

حضور در مراسمات مذهبی و دینی را دوست داشت و به همراه مادر، چادر به سر به روضه های اهل بیت (ع) با اشک های زلالش روح خود را صیقل می داد.

از سن 9 سالگی به مدرسه رفت و تا کلاس پنجم ابتدایی در مدرسه «ثریا» محله «احمد آباد» تحصیل نمود آن روزها، بارها به خاطر حجاب، مورد سرزنش همکالسی هایش قرار می گرفت، اما خم بر ابرو نمی آورد.

زهرا برخی روزها از شدت طعنه های بچه های مدرسه ناراحت می شد و زمانیکه مادر دلیل ناراحتی هایش را از او می پرسید در جواب مادر می گفت: «از سرزنش بعضی از بچه های کالس که حجابم را تمسخر می کنند ناراحتم». مادر و پدرم که زجرهای دخترکشان را نظاره گر بودند به زهرا دلداری می دادند که روزی می رسد که همه آنها با حجاب می شوند. 

با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران همکلاسی هایش با حجاب شدند و پدر و مادر، حرف های خودشان را برای زهرا یادآوری می کردند، و زهرا با حجاب خود در طول این دوران ها به خود می بالید و سرخوش از پوشش همکلاسی هایش در پوست خود نمی گنجید.

چیزی از انقلاب نگذشته بود که زهرا با شروع جنگ تحمیلی، خود را برای شهادت آماده کرد، با روسری سر بر بالین می گذاشت و با خود نجوا می کرد: «نکند حمله کنند و در خواب به شهادت برسم و سرم عریان باشد».

سرانجام زهرا در سن 14 سالگی در بمباران هوایی آبادان در همان روزهای آغازین جنگ تحمیلی در مهرماه سال 59 با تمام آرزوهای نوجوانیش با اصابت توپ به کاشانه شان همراه با مادرش شهد شیرین شهادت را نوشید.

خبرگراری دفاع مقدس 

https://defapress.ir

محمدحسن فرزند بزرگ شهید قدوسی دانشجوی رشته جامعه‌شناسی دانشگاه مشهد بود که در 17 شهریور 1357 در مشهد زخمی شد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در تأسیس انجمن اسلامی دانشگاه مشهد بسیار فعال بود.

 با شروع جنگ تحمیلی فرزند شهید قدوسی به جبهه‌های جنگ رفت و در 15 دی‌ماه سال 1359 در هویزه به درجه رفیع شهادت نائل شد.

 آیت‌الله قدوسی پس از شنیدن خبر شهادت فرزندش به همسرش می‌گوید: "مواظب باش برای چیزی که در راه خدا دادی طاقت خود را از دست ندهی و ضجه و ناله نکنی."

این شهید عزیز نوه علامه طباطبایی (ره) بودند

صفحه شهید در سایت گلزار شهدا

خاطرات ناگفته مادر شهید