شهید حسن محمدی کیا

نام پدر: علی داد

محل ولادت : نجف آباد

سن هنگام شهادت: 30 سال

تاریخ تولد: 1336/03/31

تاریخ شهادت: 1366/05/02

محل شهادت : میمک 

مزار : گلزار شهدای مینادشت ، فولادشهر - اصفهان 

سیدحسن محمدی کیا، فرزند علی داد و سکینه رشیدی، در 31 خرداد ماه سال 1336 درکرج به دنیا آمد. پدرش باغبان باغی در کرج بود که درهمانجا در یک اتاق زندگی می کردند. سیدحسن به عمه هایش بسیار علاقه مند بود . رابطه خوبی با دیگر برادرانش داشت و درکارها با آنها مشورت می کرد.

تحصیلات ابتدایی

شهدای دوران دفاع مقدس نمونه‌های والا و اعلای پیوند با معنویت بودند. الگوهای والایی که پرداختن به مجاهدت‌ها و فداکاری هر کدام از آن‌ها گنجینه‌های بی‌نظیری را پیش روی انسانیت می‌گذارد.

آنچه می‌خوانید روایتی از دلاوری‌های شهیدی ارتشی است که در روز عید غدیر متولد و در روز عید غدیر هم به شهادت رسید.

در کتاب نبرد میمک آمده است: «... با یک گروه از داوطلبان از میان دسته‌ى دوم، دشمن را دور زده، از پشت به آن‌ها حمله کردیم در همین گیرودار ناگهان همه‌ چیز در برابر چشمم تیره و تار شد. صداى ناموزون ولى پى‌درپى گلوله‌ها گوش‌هایم را به شدت آزار مى‌داد. زخم‌هاى زیادى داشتم و با موج انفجار کاملا گیج و منگ شده بودم.

رزمندگان اسلام همچنان با دشمن درگیر بودند. سروان نبى‌زاده که در آن هنگام فرماندهى گروهان ارکان را برعهده داشت، به اتفاق سروان خجستگى، خود را به من رساند و مرا به عقب منتقل کردند و در یک فرصت مناسب به وسیله‌ى هلى‌کوپتر به بیمارستان امام خمینى تبریز انتقال دادند.

چشمانم را که گشودم خود را روى تخت بیمارستان یافتم، متوجه شدم که از چند ناحیه‌ى بدن مورد ترکش خمپاره قرار گرفته‌ام. چیزى که ذهن مرا به خود مشغول کرده بود بى‌اطلاعى از موقعیت منطقه بود، نمى‌دانستم چه بر سر هم‌رزمانم آمده است، آیا توانسته بودند دشمن را عقب برانند و یا اینکه منطقه را به آن‌ها واگذار کرده بودند؟

چهره‌ى تک‌تک افراد و صحنه‌ى درگیرى همچون تصویر متحرک از برابر دیدگانم مى‌گذشت. در این حال متوجه مرد میانسالى شدم که در اتاق قدم مى‌زد، چند بار از کنار من گذشت و با تعجب مرا نگاه کرد. به صورتش خیره شدم و او را شناختم، ستوان على‌نژاد بود، با خوشحالى او را صدا زدم، جلو آمد اما به علت جراحات زیادى که بر تن داشتم مرا نشناخت. چند لحظه‌اى چهره‌ام را دقیق نگاه کرد، ناگهان برق شادى در چشمانش درخشید و مرا درآغوش گرفت، پس از سلام و احوال‌پرسى از او درباره‌ى چگونگى عملیات و اوضاع نیروها سؤال کردم.

با ناراحتى پاسخ داد: آن روز پس از این که مجروح شدید؛ ستوان حسینى بلافاصله اسلحه‌ى شما را برداشت و در غیاب شما فرماندهى گروهان را برعهده گرفت. ستوان حسینى تا روز قبل از عملیات از اجراى عملیات اطلاعى نداشت و قرار هم نبود که در این حمله شرکت کند، به همین دلیل به خانواده‌اش گفته بود که روز عید غدیر مراسم عقدکنان را برپا کنند و او هر طور باشد خودش را به مراسم خواهد رساند.

على‌نژاد در حالیکه اشک مى‌ریخت ادامه داد: روز بعد که مصادف بود با عید غدیر، درگیرى شدیدتر شد، حسینى همچنان اسلحه‌ى شما را در دست داشت و با رشادت در برابر نیروهاى بعثى ایستاده بود و فریاد مى‌زد: در روز عید غدیر به دنیا آمده‌ام اگر لازم باشد در همین روز هم از دنیا مى‌روم.

دلاورى‌هاى او روحیه‌اى خوب به سایر رزمندگان گروهان داد؛ اما در گیرودار جنگ، ناگهان یک گلوله‌ى توپ در نزدیکى او به زمین اصابت کرد و ترکش‌هاى آن، پیکر پاک او را مورد هدف قرار داد. وقتى به چهره‌ى غرق در خون او نگریستم، لبخند رضایت بر لب داشت، گویى از این که به ضیافت الهى راه یافته بود خوشحال و مسرور بود.

شهادت ستوان حسینى و تعدادى از رزمندگان دلیر تأثیرى عجیب در روحیه‌ى پرسنل گردان گذاشت و از آن پس با شجاعت و توانى بیشتر مبارزه کردند. نیروهاى بعثى از روى ارتفاعات، تمام منطقه را زیر آتش خود داشتند و به این ترتیب تدارکات و انتقال شهدا و مجروحین به عقب با دشوارى انجام مى‌گرفت. این موضوع تأثیر نامطلوبى در روحیه‌ى سایرین گذاشته بود که با صحبت‌هاى فرمانده، این مشکل نیز برطرف شد.

پس از مدتى نیروهاى کمکى به فرماندهى ستوان غفورزاده در زیر آتش سنگین دشمن بعثى، خود را به مواضع ما رساندند و طولى نکشید که مواضع خودى را بر روى تپه مستحکم نمودند. با فرا رسیدن شب، نیروهاى تازه‌نفس ضربه‌اى مهلک به قواى دشمن وارد کرده، آن‌ها را وادار به عقب‌نشینى نمودند.

(نقل خاطره از ستوان علی نژاد)

منبع: نبرد میمک: مجموعه خاطرات رزمندگان (نیروی زمینی ارتش)، مرکز اسناد انقلاب اسلامی/منبع

مطلب مرتبط:

ستوان سوم توپخانه علی اعرابی افسر رابط توپخانه به گردان ۱۵۲ پیاده درعملیات نصر۲ و ستوان یکم محمد حسینی افسر اطلاعات تیپ و ستواندوم توپخانه حسن محمدی کیا معاون گروهان تکاور تیپ در عملیات نصر۶ از جمله شهدای این عملیات‌ها بودند.

کار بزرگی که «تیپ ۴۰ سراب» درعملیات «نصر۶» انجام داد

«شمشیر پیروزی» برای «تیپ 40 سراب»

isna.ir/x65CRT

شهید مهدی نوفرستی
تاریخ تولد : 1344
نام پدر : جواد
محل تولد : خراسان /بیرجند
تاریخ شهادت : 1363/07/26
طول مدت حیات : 19 سال
محل شهادت : میمک
مزار شهید : گلزار شهدای بیرجند

مهدی نوفرستی فرزند جواد در سال 1344 در بیرجند و در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. دوران کودکی و تحصیلاتش را در بیرجند گذراند.

شهید غلامعلی هادی زاده

فرزند : صفر علی

تاریخ شهادت : ۱۳۶۰/۰۶/۱۸

محل شهادت : میمک

محل دفن : گلزار شهدای شهرستان خرم آباد

سی ام فروردین۱۳۴۱، در روستای دره باغ از توابع شهرستان الشتر به دنیا آمد. پدرش صفرعلی، کشاورز بود و مادرش نصرت خانه دار. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هجدهم شهریور۱۳۶۰، در میمک توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به سینه، شهید شد. مزارش در گلزار شهدای شهرستان خرم-آباد واقع است.

یاد امام و شهدا 

شهید احمدحسین سبزواری

نام پدر: علی رحم

تاریخ تولد: 1-1-1343 شمسی

محل تولد: ویسیان

شغل: کادر نیروی زمینی ارتش

تاریخ شهادت : 31-4-1367 شمسی

محل شهادت : میمک

گلزار شهدا: گلزار شهدای روستای سبزوار -منطقه ویسیان - لرستان

برادرش محمدحسین سبزواری نیز در حاج عمران شهید شده است.

نوید شاهد  ، شهدای ارتش

شهید محمدحسین سبزواری

شهید ابراهیم عالی نژاد

فرزند  :  علی داد

محل تولد : خرم آباد

تاریخ ولادت  :  ۱۳۴۵/۰۳/۰۳

تاریخ شهادت  :  ۱۳۶۶/۰۷/۱۱

محل شهادت  :  میمک

محل دفن  :  گلزار شهدای شهرستان  خرم آباد

سوم خرداد ۱۳۴۵، در شهرستان خرم آباد به دنیا آمد. پدرش علی داد و مادرش تنگ نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. به عنوان درجه دار ارتش در جبهه حضور یافت. یازدهم مهر ۱۳۶۶، در میمک توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

سایت یاد امام و شهدا

به نام روزی که سرباز بودیم

خاطرات سرهنگ بازنشسته جانباز محمدرضا نایب زاده

شهید محمد گودرزی

فرزند : رسول

محل ولادت : بروجرد

تاریخ ولادت : ۱۳۴۱/۱۲/۰۹

تاریخ شهادت : ۱۳۵۹/۱۲/۱۲

محل شهادت : منطقه جنگی میمک

مزار شهید : گلزار شهدای امامزاده جعفر (ع) شهرستان بروجرد- استان لرستان

نهم اسفند۱۳۴۱، در شهرستان بروجرد به دنیا آمد. پدرش رسول، فروشنده بود و مادرش کبرا خانه دار بود. دانش آموز دوم متوسطه بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. دوازدهم اسفند ۱۳۵۹، با سمت تک تیرانداز در جبهه حق علیه کفر حضور یافت و در منطقه میمک توسط نیروهای عراقی به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای امامزاده جعفر(ع) بروجرد واقع است.

سایت یاد امام و شهدا

سامانه ملی شهدا

عکس و مشخصات طبق سامانه ملی شهدا و نظر برادر محترم شهید اصلاح شد.‌

شهید روزبه رنجبر

نام پدر: جعفر

متولد:1343/09/03

محل شهادت: میمک

تاریخ شهادت:1364/02/10

محل آرمگاه: لرستان-خرم آباد- ازنا سکوند - روستای حیدرآباد .

یگان خدمت: ارتش

در جبهه ی حق علیه باطل بر اثر اصابت ترکش خمپاره به درجه ی  رفیع شهادت نایل آمد

                                 (شهادتش گوارای وجودش باد) 

تاریخ تولد: ۱۳۴۲/۰۱/۰۲ شمسی
محل تولد: کمیجان
شغل : نظامی ، کادر ارتش

تاریخ شهادت : ۱۳۶۶/۱۱/۱۸ شمسی
محل شهادت : میمک
دلیل شهادت : حوادث ناشی از درگیری با دشمن
مزار : گلزار شهدای روستای امامزاده عباس شهر: کمیجان - استان مرکزی - اراک

شهید محمدرضا زندیه در سال ۱۳۴۲ در روستای امامزاده عباس دیده به جهان گشود و در تاریخ ۶۶/۱۱/۱۸ در منطقه عملیاتی میمک به فیض شهادت رسید.

صفحه شهید در شهدای ارتش

سامانه ملی شهدا / نوید شاهد

شهدای امامزاده عباس

شهید کرم جان سگوند 

تاریخ تولد1343/1/1

تاریخ شهادت1366/11/18

محل شهادت : میمک

شغل شهید: ارتشی

شهید «کرم‌جان سگوند» اول فروردین 1343 در چهار برجی خرم‌آباد متولد شد. پس از پایان مقطع متوسطه به استخدام ارتش درآمد. مدتی پس از استخدامش ازدواج نمود که ثمره آن یک فرزند بود. سرانجام در مورخ هجدهم بهمن سال 1366 در منطقه عملیاتی میمک طی نبردی دلیرانه جاویدالاثر گردید.

 تصاویر شهید در نوید شاهد

نوید شاهد

عشق و دلدادگی به شهدا

در میان سیل جمعیت خانم جوانی که قاب عکسی را به سرخود گرفته نظرم را به خود جلب می‌کند از همراهانش سوال می‌کنم که می‌گویند عکس برادر مفقودالاثرش است به نزدیکش رفتم تا از برادرش برایم سخن بگوید.

وی گفت برادرم در 16 سالگی به جبهه رفت و در 22 سالگی مفقودالاثر شد و تاکنون پیکرش برنگشته است. مادرم تا زمانی که به رحمت خدا رفت چشم‌انتظار آمدن برادرم بود.

خواهر شهید کرم جان سگوند از چشم انتظاری مادرش می‌گوید که در هنگام مرگ با چشم باز و در انتظار فرزندش از دنیا رفت مادرم تا لحظه آخر چشم انتظار برادرم بود زمانی که دم مرگ بود سفارش کرد لباسی از برادرم با او به خاک سپرده شود برادرم مزاری ندارد که بر سر قبرش بریم فقط زمانی که بر سر خاک پدر و مادرمان می‌رویم برای برادرم نیز فاتحه می‌خوانیم.

انتظار 30 ساله برای بازگشت برادر

شهید اردشیر نقدی 

نام پدر : علی

سن هنگام شهادت20 سال

تاریخ تولد : 1345/07/10

تاریخ شهادت: 1366/05/10

محل شهادت : میمک 

مزار: خضر خرم آباد لرستان 

سازمان : نزاجا/  کادر 

بخشی از وصیتنامه شهید اردشیر نقدی:

ربنا لاتزغ قلوبنا بعد از هدیتنا و هب لنا عن لدنک رحمه انک انت الوهاب.

با عرض سلام به محضر مبارک بقیة الله الاعظم مهدی (عجل الله فرجه) و امام عزیز، رهبر مسلمین جهان و اسلام و درود به امت اسلامی ایران. در این هنگام که عزم جزم نموده، بی آلایش به درگاه خدا روی آورده و در طلب پیروزی برای اسلام عزیز و ایران اسلامی کمر همت بستم خود را بنده ای حقیر می دانم.

احساس تشنگی می کنم از حالی که فردای آینده در مصاف با دشمنان دین و کشور کشته خواهم شد. در آن وفت بر خود می بالم، احساس فخر و غرور می کنم و به هدف والا و مقدس و با ارزشی که این گونه مرا به صراط حسینی شهادت رهنمون گردانده، می اندیشم. به دشمن ذلیل اجازه نخواهم داد به دستاوردهای انقلاب خونبارمان، به آرمان های اسلامی، به ناموس هزاران مسلمان جان بر کف دست درازی کند. من حراست از دین را به جان خود ترجیح می دهم. هدف من کسب افتخارات ارزنده و پیروزی است ولی چنانچه خواست حق تعالی بر شهادتم باشد آن را با آغوش باز پذیرا هستم و امیدوارم با شهادت من بر ننگ دشمنان و ابهت اسلام افزوده گردد.