یاد شهیدان 🌹

به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، نیروی هوایی ارتش از پیروزی انقلاب اسلامی تا آغاز دفاع مقدس نقش پر رنگی در دفاع از کشورمان به خصوص در مقابله با ضد انقلاب در کردستان و مناطق عملیاتی غرب داشته است.
نیروی هوایی ارتش در هنگام تهاجم رژیم بعث به ایران اسلامی در ۳۱ شهریور ماه ۱۳۵۹ نیز به عنوان یک نیروی واکنش سریع وارد عمل شد و امیر سرلشکر خلبان شهید فکوری فرمانده وقت این نیرو با طراحی عملیات ۱۴۰ فروندی نخستین پاسخ به تجاوز ارتش بعثی را به صدام داد.

کلیپ ساده ای از زندگی خلبان شهید علی امجدیان 


اگر بخواهیم نقش نیروی هوایی ارتش را در دوران دفاع مقدس بیان کنیم باید بگوییم که اگر خلبانان نیروی هوایی و پشتیبانی‌های آنان نبود شاید بسیاری از عملیات‌های دریایی و زمینی مانند عملیات مروارید و والفجر ۸ نیز به پیروزی نمی‌رسید. این نیرو از پایان دفاع مقدس تا کنون هم در عرصه‌های خودکفایی، ساخت و تولید تجهیزات جدید و به روز هم از نیرو‌های پیشگام در نیرو‌های مسلح به شمار می‌رود.

نوید شاهد: از یکی از دوستان سرلشگر شهید خلبان محمود خضرایی نقل شده است که یک بار در پایگاه به صورت آماده بودیم که در ساعت ۴ صبح صدای آژیر اضطراری شنیده شد. بلافاصله به اتفاق خضرایی به پرواز در آمدیم. بعد از ماموریت تازه هوا درحال روشن شدن بود که او گفت: موافقی نماز را همین جا بخوانیم؟

گفتم: خیلی خوبه، از این بهتر نمی شه.

گفت: پس اجازه بده با رادار صحبت کنیم و به سمت قبله پرواز کنیم."

پس از هماهنگی با رادار، سمت قبله را برگزیدیم. ابتدا او نمازش را خواند و آن گاه من هم نمازم را بجا آوردم. پس از ادای نماز، او با صدای گیرایش با خدای خود مشغول مناجات شد و آن گونه ملتمسانه سخن می گفت که من را هم تحت تاثیر قرار داد.

این نماز یکی از نمازهای منحصر به فردی بود که هرگز آن را فراموش نمی کنم.

چقدر دل انگیز و زیباست خلوت با خدا در دل آسمان، گویی روحمان نیز همچون جسم پرواز می کرد و خدایی شده بود. انگار به زمین تعلق نداشتیم و دوست داشتیم همیشه در آسمان پرواز کنیم.

نوید شاهد

زندگینامه سرلشکر خلبان شهید محمود خضرایی 

https://navideshahed.com/fa/news/394492

شهید امیر سرلشکر خلبان شهید «عبدالحسین حاتمی گزنی» یکی از خلبانان رشید نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران متولد رشت بود که توسط نیروهای بعث عراق زنده‌به‌گور شد.

امیر سرلشکر خلبان شهید «عبدالحسین حاتمی گزنی» در تاریخ ۲۷ بهمن سال ۱۳۳۱ در خانواده‌ای مومن و مذهبی در شهرستان رشت دیده به جهان گشود.

وی فرزند سوم خانواده بود و از کودکی علاقه فراوانی به پرواز و جمع‌آوری هواپیما‌های پلاستیکی داشت و هر زمان نیز که به هواپیما‌ها در آسمان نگاه می‌کرد، به مادرش می‌گفت: من بالاخره سوار یکی از این هواپیما‌ها می‌شوم‌.

آقا عبدالحسین دوران ابتدایی و دبیرستان را در زادگاهش گذراند و سال ۱۳۴۹ وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی ارتش شد و دوران مقدماتی پرواز را در ایران طی کرد و به آمریکا اعزام شد تا دوره‌های عالی پرواز را به اتمام برساند.

 شهید عباس دوران، خلبان پرآوازه همه دوران، که با غرش جنگنده‌اش از ابتدای دفاع مقدس لرزه به تن صدام و هم پیمانانش می‌اندخت سال ۱۳۲۹ در شهر شیراز متولد شد.

عباس دوران سال ۱۳۵۱ وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی ارتش شد و پس از طی دوره مقدماتی در ایران برای ادامه تحصیل و طی دوره تکمیلی به آمریکا اعزام شد و پس از اخذ نشان و گواهینامه خلبانی به ایران بازگشت.

او در جنگ تحمیلی  ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹ و در آغاز تحمیل جنگ  به ایران در پست افسر خلبان شکاری و معاونت عملیاتی فرماندهی پایگاه سوم شکاری (شهید نوژه) انجام وظیفه می‌کرد، به گفته همرزمانش، هفتاد و دو ساعت در حالت آماده باش ماند و با پروازهای تاثیرگذارش، طنین دلاوری‌اش را زنگ گوش دشمنان ساخت. او در طول جنگ بیش از ۱۲۰ پرواز جنگی داشت و بارها اعلام کرده بود که اگر هواپیما بال نداشته باشد خودم بال درآورده و بر سر دشمن فرود می‌آیم و هرگز تن به اسارت نخواهم داد . 

دست نوشته های سرلشکر خلبان شهید دوران  از شروع جنگ تحمیلی

یکم مهر ماه 1359
به پست فرماندهی پایگاه سوم شکاری رفتم در آن زمان من در این پایگاه مامور بودم ، همه چیز برهم ریخته است آماده پرواز بودم .

دوم مهر ماه 1359

سرگرد حاجی ( شهید سرهنگ خلبان بیژن حاجی ) اطلاع داد که به پایگاه ششم برگردید خلبان کم داریم و باید بلافاصله به پایگاه خودتان برگردید ساعت یازده صبح بلند شدیم و بعد از یک ساعت در بوشهر فرود آمدیم .
بلافاصله بعد از نشستن در بوشهر به من ابلاغ شد که به آلرت بروم و من هم بدون اطلاع از منطقه بوشهر به آلرت رفتم . بعد از یک ماه بچه ها رو می دیدم. ساعت پنج عصر برای پرواز گشت هوایی بلند شدیم . همان موقع جزیره خارک مورد هدف هواپیماهای عراقی قرار گرفته بود و در آتش می سوخت . موقعی که وضعیت را به رادار اطلاع دادم گفتند تماس می گیرند ولی تا موقع نشستن من که یک ساعت و نیم بعد بود هنوز نتوانسته بودند با خارک تماس بگیرند .

برای آنان که جانشان را در این راه فدا کردند

چند ساعتی از رفتنش نگذشته بود که خبر دادند هواپیمای عباس اکبری را پس از بمباران تأسیسات کرکوک، زده‌اند. عباس در آخرین روزهای دفاع مقدس خود را به آسمان عباس بابایی و عباس دوران رساند. سیزده سال از او خبری نبود.

کمتر پیش آمده از یک پسر بچه بپرسی بزرگ که شدی می‌خواهی چه کاره شوی؟ و او نگوید: خلبان. خلبان شدن آرزوی قشنگی است که گرچه در خیلی‌ها در حد همان آرزو می‌ماند ولی خداییش از آن آرزوهای سخت و به نظر، دور از دسترس است که توی این زمونة قحطی همت، هر که گفت می‌خواهم خلبان بشوم و بعد بیست ـ سی سال خلبان شد، باید دستش را طلا گرفت.

***

«عباس اکبری» متولد 1333 ـ قم... هم کار می‌کرد و هم درس می‌خواند و هزینه تحصیل خودش را تأمین می‌کرد. وضع مالی خانواده آنقدر خوب نبود که عباس را در دبیرستان ثبت‌نام کنند. مادرش آمده بود پیش مدیر دبیرستان، اصرار می‌کرد.

شهید خلبان علی شمس بیگی در فروردین ماه سال ۱۳۲۵ در شهرضا به دنیا آمد. با پایان تحصیلات در بهمن ماه سال ۴۳ وارد نیروی هوایی شد و پس از آموزش‌های مقدماتی به خارج از کشور اعزام و در سال ۴۷ به ایران بازگشت و به عنوان خلبان «اف ۴» انتخاب شد. دوره‌های امداد و نجات کابین جلو و معلم خلبانی را طی کرد. طولی نکشید به عنوان یکی از بهترین خلبانان فانتوم انتخاب شد.

شهریور ماه سال ۱۳۵۹ او سمت فرمانده «گردان ۳۱ » شکاری همدان را بر عهده دارد که مأموریت می یابد جهت شناسایی اهداف برجسته زمینی با یک فروند بالگرد به منطقه سرپل ذهاب پرواز کند.

رأس ساعت ۱۰ صبح روز ۱۹ شهریور ماه سال ۱۳۵۹ بالگرد از پایگاه سوم شکاری به پرواز درمی‌آید. در حین پرواز بالگرد در حوالی قصرشیرین توسط پدافند هدف قرار می‌گیرد. دو نفر از خدمه به نام‌های استوار زینال‌پور و استوار مشایخی قبل از سقوط خود را به پایین پرتاب می‌کنند و هلی‌کوپتر ثانیه‌هایی بعد به زمین برخورد می‌کند و شمس بیگی به همراه سروان خلبان بیژن فعلی ، ستواندوم خلبان علی‌اکبر رشیدی و استوار دوم جلالی به شهادت می‌رسند. صبح روز بیستم با کمک سپاه پاسداران پیکرهای سوخته نفرات داخل بالگرد به بیمارستان انتقال پیدا می‌کند.

منبع: آخرین خبر

سرلشکر خلبان شهید بیژن فعلی ، شهدای هوانیروز

خلبان شهید بیژن فعلی
نام پدر: خلیل
تاریخ تولد: 25-6-1326 شمسی
محل تولد: ملایر
تاریخ شهادت : 9-6-1359 شمسی
محل شهادت : قصرشیرین
دلیل شهادت : سقوط بالگرد

بنای یادبود: گلزار شهدای اهواز
نوید شاهد

شهید خلبان بیژن فعلی در تاریخ 1326/6/25 در شهر ملایر چشم به جهان گشود و دوران کودکی و بعد از آن نیز در شهر اهواز بودند ، ایشان در سال 1346 پس از سپری کردن تحصیلات متوسطه در رشته علوم طبیعی برای ادامه تحصیلات عالیه به دانشگاه افسری علوم و فنون هوائی شاهنشاهی وارد شدند و در رشته خلبانی مشغول به کسب علم و دانش در این زمینه گردیدند در سال 1349 با درجه ستوان اولی و کسب امتیازات بالا از دوره های آموزش خلبانی در آمریکا و پاکستان به وطن بازگشتند و در پایگاه شکاری دزفول (وحدتی) به مدت 9 سال به عنوان خلبان هلیکوپتر Bell UH - 1 Huey  GunShipمشغول به خدمت شدند ، تا زمان جنگ که از اوایل تابستان 1359 با عراق بصورت پراکنده در نقاط مرزی شروع شده بود و ایشان با تنی چند از هم قطاران 3 تا 4 مرتبه در شلمچه و کردستان مورد اثابت گلوله قرار گرفته بودند.

بعداً در تاریخ 10 شهریور 1359 ایشان به همراه همسر و دو فرزند به پایگاه نوژه همدان انتقال یافتند و جهت شناسائی نقاط دور مرزی بارها به منطقه DUSK قصر شیرین و سر پل ذهاب بوسیله Bell 214-H گسیل شدند اما تا آنجا که بنده به عنوان فرزند ایشان هنوز مدت 33 سال از حادثه 19 شهریور 59 مطلع نیستم و در این تاریخ شهید بیژن فعلی بهمراه چند نفر دیگر که نمیدانم برای چه عملیاتی بوده به داخل مرز دشمن رخنه کردند که تقریباً 40 کیلومتر از سر پل ذهاب گذشته بودند که دچار سانحه شده و به دلایل نا معلومی تا کنون از زمان کشته شدن یا اسارت ایشان و حتی همراهانشان اطلاعی در دست نیست یا حداقل اطلاعات بنده کامل نیست . 

به مناسبت فرا رسیدن( 19/شهریور )سی و دومین سالگرد شهادت خلبان بیزن فعلی

شرح حادثه

شهریور ماه سال ۱۳۵۹ او سمت فرمانده «گردان ۳۱ » شکاری همدان را بر عهده دارد که مأموریت می یابد جهت شناسایی اهداف برجسته زمینی با یک فروند بالگرد به منطقه سرپل ذهاب پرواز کند.

رأس ساعت ۱۰ صبح روز ۱۹ شهریور ماه سال ۱۳۵۹ بالگرد از پایگاه سوم شکاری به پرواز درمی‌آید. در حین پرواز بالگرد در حوالی قصرشیرین توسط پدافند هدف قرار می‌گیرد. دو نفر از خدمه به نام‌های استوار زینال‌پور و استوار مشایخی قبل از سقوط خود را به پایین پرتاب می‌کنند و هلی‌کوپتر ثانیه‌هایی بعد به زمین برخورد می‌کند و شمس بیگی به همراه سروان خلبان بیژن فعلی ، ستواندوم خلبان علی‌اکبر رشیدی و استوار دوم جلالی به شهادت می‌رسند. صبح روز بیستم با کمک سپاه پاسداران پیکرهای سوخته نفرات داخل بالگرد به بیمارستان انتقال پیدا می‌کند.

منبع: آخرین خبر

عکس های دیگر از شهید

ایسنا/اصفهان فرماندار نطنز گفت: همزمان با هفته دولت، مراسم رونمایی از یادمان شهدای خلبان روستای طره از توابع شهرستان نطنز برگزار شد. ۴ شهریور ۱۴۰۱

عباس ظریفی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: به همت ارتش‌ جمهوری اسلامی ایران و مسئولان شهرستانی در هفته دولت از یادمان شهدای خلبان در روستای طرهِ بخش مرکزی شهرستان نطنز پرده‌برداری شد.

وی افزود: این نماد، ماکت یک هواپیمای جنگنده است که به یاد شهدای خلبان این روستا در ابعاد بزرگ، در ورودی این روستا نصب شده است.

فرماندار نطنز گفت: این روستا در زمان جنگ تحمیلی، ۲۲ شهید را تقدیم انقلاب اسلامی کرده که تعدادی از آنان، خلبانان تیز پرواز ارتش‌ جمهوری اسلامی ایران بوده‌اند.

وی تصریح کرد: در این مراسم علاوه بر حضور مردم شهرستان نطنز و روستای طره، مسئولانی از ارتش جمهوری اسلامی ایران و همچنین نیروی هوایی ارتش به‌عنوان میهمانان ویژه حضور داشتند.

ظریفی خاطرنشان کرد: امروز زنده نگاه داشتن یاد و خاطره ‌ شهدا واجب است و همه ما وظیفه داریم نسل جوان را با شهدا و رشادت‌های آنان آشنا کنیم و در عرصه جهاد تبیین کوشا باشیم.

شهدای خلبان

پس از سپری کردن دوران ابتدایی تا کلاس ششم متوسطه در دبیرستان امام خمینی شهرستان سنقر درس خواند و بعد از اخذ دیپلم وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد.

به علت استعداد کم نظیرش دوره سه ساله دانشکده را در مدتی کمتر از دو سال گذراند و جهت ادامه تحصیل به آمریکا اعزام گردید.

به یاد جاویدالاثر شهید سرلشکر خلبان بیژن فعلی

 می خواهند از تو بگویم ، از تویی که ندیدمت. می خواهند از تو بنویسم ، از تویی که نشناختمت. تویی که وقتی کوچک بودم و طعم زیبای خواب‌های رویایی را می چشیدم، مانند پرستویی عاشق در تابستانی دل انگیز که همه چیز سر از خاک درآورده بود، کوچ کردی و سر بر خاک نهادی . چه بگویم؟ چه خاکی؟ چه سر نهادنی؟ نه! مانند پرستویی عاشق کوچ کردی به شهر آرزوها ، کوچ کردی به شهری که آرزویش را داشتی .

به شهری که همه کوچه های آن رنگ و بوی شما را داشت. به شهری که هر چه در آن بود عشق بود و شور ، نور بود و نور . آخر می گویند که همیشه در به در به دنبال نشانی این شهر بودی. شهری که روی نقشه نمی توانی پیدایش کنی ، برای همین در مناجاتت نوشتی: ((خدایا ! همه جا در به در به دنبال تو می گردم و می دانم که با شهادت به تو خواهم رسید.))