یاد شهیدان 🌹

راوی : کرم رضا میررضایی ،خاطره (3) اردیبهشت 1367 منطقه عملیاتی ماووت عراق ،ارتفاعات قمیش - تهیه و تنظیم : نورالدین احمدی سایت بالاگریوه

باتوجه به نیاز گردان به نیروهای متخصص درسال67-66، شهید حسین رضائی که فردی متعهد، مومن و خوش رو بود به همراه جمعی دیگر از همرزمان، به گردان شهدا معرفی شدند. خصوصیات مثبت رفتاری و اخلاقی شهید رضائی و همچنین تخصص کاری ایشان در زمینه مخابرات باعث شد تا وی به عنوان مسؤل مخابرات گردان منصوب گردد.

 67/03/26 گردان در پادگان سد بوکان مستقر بود. صبح آن روز، پیک فرماندهی لشگر به گردان پیغامی رساند که حاوی دستور فرماندهی لشگر با توجه به پیشروی های رژیم بعث عراق بود. ایشان خواستار تجهیز و اعزام  سریع گردان به منطقه ماووت (ارتفاعات قمیش) در غروب همان روز بودند. گردان دستور را اجابت کرده و سریعاً به خط و آماده حرکت شدند. ساعت 5 بعدازظهر، گردان به قرارگاه تاکتیکی لشگر در گُلان (ماووت) رسید. نیروهای گردان به سلاح و مهمات تجهیز شدند و آتش دشمن بسیار سنگین بود. گردان به سمت ارتفاعات قمیش حرکت کرد. بخاطر کمبود وقت برای تجهیز و حرکت گردان، مراسم خداحافظی و حلالیت نیروهای گردان از یکدیگر، در حین حرکت به منطقه قمیش انجام شد.

در بین مسیر، صحبتی که با شهید حسین رضائی داشتم، گفتند: شب گذشته خواب شهادتم رادیده ام ومن دراین عملیات شهید می شوم، یک نوار کاست ازحاج صادق آهنگران روی ضبط ماشین هست که خیلی آن را دوست دارم. وصیتم به شما این است که بعد ازشهادتم، این نوار کاست را در حجله ای که برایم در روستا (افرینه) بر پا می کنند پخش کنی. بنده در جواب شهید گفتم: حسین جان، مطمئن باش عملیات را با موفقیت به اتمام می رسانیم و صحیح و سالم بازخواهیم گشت. زمان حرکت از گُلان، تقریباً ساعت 7 غروب بود تا ساعت7 صبح(حدود دوازده ساعت پیاده روی!!!) که به ارتفاعات قمیش رسیدیم آتش دشمن لحظه ای فروکش نکرد و آنقدر سنگین بود که انگار روی زمین شخم زده، راه می رفتیم. شب بسیار سختی بود. شبی که از سختی آن بوی رفتن خوبانی همچون شهید حسین رضائی و ماندنِ بدهائی همچون ما، به مشام می رسید. در بین مسیر، سنگینی آتش دشمن هر لحظه بیشتر می شد، در دامنه قمیش، مردان بی ادعائی همچون دوستعلی کاکائی و حبیب کردعلیوند که در ستون گردان بودند، به فیض شهادت نائل آمدند.

علیرغم باران آتش سنگین دشمن، به سختی از دامنه قمیش به ارتفاع آن رسیدیم. به محلی که "احمد رومی" نام داشت. با یکی از همرزمان شهیدمان، به نام قاسم مدهنی که مسؤلیت محور را بر عهده داشت و به اتفاق فرماندهی گردان، در خصوص وضعیت منطقه (قمیش) به شور نشستیم. شهید قاسم گفتند: اگر بتوانید با آرپی جی، چند قبضه از دوشکاهای دشمن که جلوی گردان قرار دارند را هدف قرار دهید، موفق تر خواهید بود و آتش نیروی پیاده، روی شما کمتر می شود. این عمل، در دستور کار قرار گرفت ولی با توجه به آتش سنگین و نیروی بیشتر دشمن؛ خوبان گردان، یکی پس از دیگری به شهادت می رسیدند. شهید حسین رضائی که مسئول مخابرات بودند، مرتباً با بی‌سیم از فرماندهی لشگر درخواست نیرو، مهمات و حمایت توپخانه داشتند. ساعت، ۱۲ ظهر بود که حدود ۲۰ نفر از عزیزان، شهید شده بودند و مهمات رو به اتمام بود. نیروهای دشمن از فرصت استفاده کرده و به بالای ارتفاع قمیش رسیدند. بطوری که نبرد بین طرفین، تن به تن شده بود. از فرمانده گردان گرفته تا پیک و فرماندهان گروهانها، همگی شهید و زخمی شده بودند. به سمت شهید حسین رضایی که رفتم، او هم همانند دیگر همرزمان در حال نبرد تن به تن، با چند عراقی بود که تیر به گردنش اصابت کرد و به لقاءالله پیوست. به انتقام شهید حسین ها، ده ها عراقی، با نارنجک به درک واصل شدند. آسمان قمیش در 27/03/67 برای گردان شهدا، خون گریه کرد و هوای قمیش برای بازماندگان گردان، تا ابد بوی شهادت می دهد.

شهدای قمیش:

شهید محمد برمال (گلشن)
شهید صید عباس احمد پور
شهید سیف اله پیری
شهید سید مجید عرب زاده
شهید کیومرث مهدی نژاد
شهید احمد علی رضایی
شهید محمد مهدی سپندیانی
شهید محمد جواد کامرانی
شهید علی اصغر جعفری
شهید مسعود عزیزی
شهید دوستعلی کاکایی
شهید صفر نجفی
شهید حسین رضایی
شهید نعمت اله صادقی
شهید فرجعلی بازوند
شهید حبیب کردعلیوند
شهید تیمور سلیمانی

شهید منوچهر نوابی - بروجرد

---------------------------------

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

گرچه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد

این زمان در کس وفاداری نماند
زان وفاداران و یاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق گزاران یاد باد

حسن ختامی بود با غزلی زیبا از حافظ شیرازی.
"اللهم صل علی محمد و آل محمد"

مرتبط:

شهید حسین رضائی، شهیدی که به او الهام شده بود قبل از تولد فرزندش به شهادت می‌رسد